Weer terug in Nederland

Gisterenavond rond 22.30 waren we weer terug in ons huisje. De vluchten vanuit zowel Buenos Aires naar Madrid als van Madrid naar Amsterdam waren goed. We zaten een beetje krap in de tijd voor de overstap in Madrid, maar zijn gelukkig niet in de problemen gekomen. Na duizenden kilometers door Argentinie, Bolivia en Peru met bus, trein en vliegtuig zijn we veel ervaringen rijker. Als ik een absolute topper moet noemen van deze reis is dat denk ik toch wel Machu Picchu. Verder hebben de zoutvlaktes in zowel Bolivia als Argentinie een behoorlijke indruk achtergelaten, evenals de afgelegen gebieden in Bolivia. In Noord-Argentinie zijn de landschappen indrukwekkend. We gaan nu bezig met het organiseren van de foto's en de film.
In Nederland was het natuurlijk weer een drama met het openbaar vervoer. Net zoals op de heenweg naar Schiphol twee- en een halve maand terug, waren er wederom werkzaamheden. Niet een directe trein, maar overstappen via Apeldoorn en Zuthpen. Ongelooflijk dat in het armste land van Zuid-Amerika (Bolivia), de bussen en treinen veel betrouwbaarder (en veel en veel goedkoper) zijn.

Laatste minuten

We worden zo opgehaald door de remis. Onze vlucht vertrekt om 21.50. Gisteren nog uit eten geweest met Romina, bij Alhambra hier vlakbij. Natuurlijk is er weer een probleem met de trein op zondag, we moeten dus reizen via Zwolle. Waardeloos dat openbaar vervoer in Nederland. Okay, tot zover voor nu.

Meer lekker eten

Dinsdagavond dus uit eten met Romina en Valeria bij Las Cholas. Hier zijn we al vaker geweest en mocht je een keer met ons naar Argentinie willen, dan nodigen we je uit om hier met ons te gaan eten. Gelukkig waren we wat vroeger, anders is het in de rij staan buiten totdat je naar binnen kunt en er plek is (je kunt niet reserveren). Als entree nam ik een empanada en Fedora en ik besloten als hoofdgerecht een spies van Lomo (biefstuk) te delen. De porties zijn hier goed (2 behoorlijke spiezen met vlees, ui, paprika en spek). Als dessert koos ik voor een brownie met ijs en slagroom. Gisteren (woensdag 28 mei) verder weinig gedaan, maar eens begonnen met pakken. Het is hier inmiddels wel berekoud....de koudste dagen in mei ooit. Van de een op de andere dag is het hier nu tegen het vriespunt. Gisterenavond uit eten met ma en Cacun bij een van onze favoriete restaurants in de buurt (Lo de Santos). Ook hier is het goedkoop en goed. Lekker lomo met bacon en als dessert een pannenkoekje met Dulce de Leche.
Vandaag eerst met ma naar de openlucht boekenmarkt in Caballito (is een vaste boekenmarkt met allemaal kraampjes met nieuwe en tweedehandsboeken, mp3`s, illegale kopien van films en muziek etc.etc.), verder nog wat inkopen voor Fedora gedaan zodat ze het hele jaar door weer lekkere Argentijnse dingen kan eten (Mantecol, Alfajores van Havana en Melba`s (chocoladekoekjes), de Dulce de Leche hebben we gisteren al ingeslagen). Vanmiddag net als de eerste oefeninterland van het nederlands elftal geluisterd naar Nederland-Denemarken op radio1.nl. Zojuist hebben we lekker wat vlees en aardappels gekocht, dus vanavond is er weer lekker vlees met zelfgemaakte patat ;-). De laatste dagen breken aan en we zien er wel naar uit om naar ons eigen huis terug te gaan (lekker rustig :-)). Later meer......

Lekker eten

Afgelopen zondag naar de film geweest. The Oxford Crimes, ook deze kun je overslaan.....
Gisteren geshopped in Flores en wat gegeten bij San Jose (het cafe met de lekkerste Selva Negra taart!). Voor mijn empanadas (ook erg lekker hier blijkt nu) en een cola. Voor Fedora de Italiaanse Cappuccino (normaal mijn keus) en Ricotta taart. Gisterenavond uit eten met Gisela bij Antares (http://www.cervezaantares.com/base.html). Een leuk restaurant annex biercafe in Palermo. De prijzen in deze populaire uitgaansbuurt zijn hier wel wat hoger, maar de ambiance is luxe en het eten is echt superlekker. Gisela heeft sinds een aantal maanden een zeer goede baan (assistente van een bankdirecteur), en de rekening was voor haar (jippie). Ze gaf nog even een korte demo van haar I-Phone (de ultieme mobiele telefoon). Gisela is hartstikke leuk (en heel gewoon) en ze houdt van reizen en....ze is nog vrijgezel! Ze vraagt ons altijd of we niet nog een leuke vrijgezelle Nederlander voor haar hebben. Twee jaar geleden heeft ze een nachtje bij ons geslapen en volgend jaar komt ze weer naar Europa en gaan we misschien met haar op vakantie. Voor mij was er zuurkool met een stuk vlees, rookworst, spek en nog een of ander blank worstje. Fedora had geloof ik Lomo met een extreem pittige saus. Gisela nam een aantal kleine gerechten waar we allemaal van konden eten. Als dessert was er apfelstrudel met ijs en een bord met stukjes fruit. Natuurlijk ook even het Honing bier geprobeerd. Vanavond gaan we weer uit eten, dit keer met Romina en Valeria in de wijk Las Canitas. Hier kun je echt heel goed eten voor een lage prijs.

Mayo 25, 25 mei

Vandaag 25 mei, een bijzondere dag in de historie van Argentinie. In 1810 werd op deze dag de spaanse koning het lang uitgekieperd. De jaren van oorlog braken aan en in 1816 (op 9 juli) kon dan eindelijk de onafhankelijkheid worden uitgeroepen. Traditioneel is er vandaag chocolademelk met churros, die hebben we vanmorgen dus even ingeslagen.
De laatste week breekt aan. Afgelopen vrijdagavond met Romina en Guillermo uit eten in de chinese wijk in Belgrano en daarna naar de film (Indiana Jones 4, echt heel slecht). Zaterdagmiddag hadden we iedereen die maar wilde komen uitgenodigd. Het ontaarde meer in een kinderfeestje, maar goed. Vandaag doen we het lekker rustig aan, met een bezoekje aan de cinema. Het weer is nu wat minder, vandaag is het fris en bewolkt. Zo langzamerhand moeten we ook maar eens beginnen met pakken. Gelukkig heeft Iberia de bagagenormen soepeler gemaakt. Per persoon mogen we nu 2x 23 kilo meenemen, dus dat gaat wel lukken. Later meer.

Plaza Serrano en El Congreso

Eergisteren, dinsdag 20 mei, geshopped in Liniers. Direct gelegen langs de spoorlijn en aan de rand van Buenos Aires, is dit een 'beruchte buurt'. Overdag kun je er echter prima rondlopen en winkelen. Gisterenmiddag de Champions League Finale gekeken op ESPN, daarna overgeschakeld naar de wedstrijd Atlas-Boca (kwartfinale Copa Libertadores). Ondertussen kwamen Sandra en Damian met hun zoontje Santino op bezoek. Tijdens hun vertrek was het grappig om op straat: GOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLL te horen schreeuwen uit een appartement in de straat, Palermo (de oude spits van Boca) had zojuist de 2-0 aan laten tekenen. Hij was in zijn eentje verantwoordelijk voor alle drie de doelpunten die de 2-2 van de thuiswedstrijd meer dan wegpoetste, Boca in de halve finale!

Vanmorgen de bus genomen naar Plaza Serrano in Palermo en daar lekker op een terrasje in de zon genoten van een Picada. Het was lekker rustig in tegenstelling tot de vorige keer, dat was in het weekend, toen de terassen en de winkels uitpuilden met mensen. Wel aardig wat toeristen. Vervolgens met de bus en de metro naar El Congreso (het congres). Er was een protest aan de gang voor dit enorme gebouw, maar gelukkig gingen de rondleidingen wel gewoon door. We hadden wat tijd te doden, dus een lekkere cappuccino in een cafeetje vlakbij en vervolgens om 15.45 even navragen hoelaat de rondleiding begon. In plaats van om 16.00, was dat om 16.30....dan nog maar even wat rondlopen in de buurt. De rondleiding was door het huis van afgevaardigden. Er is ook nog een rondleiding door de Senaat, dus die gaan we volgende week misschien nog doen. Leuk om dit soort dingen een keer te doen. Het gebouw hebben we al zo vaak gezien en al zo vaak op de foto staan, dus het stond al een tijdje op ons lijstje om het eens van binnen te bekijken. Na de rondleiding van ongeveer een uur, met de bus (El Cinco, bus nummer 5) linea recta over Avenida Rivadavia terug naar huis. Lekker wat facturas gehaald bij El Abuelo (de beste medialunas!).

Einde van de herfst, maar erg warm

Vandaag (maandag 19 mei) was het erg warm in Buenos Aires. 29 graden en erg vochtig. Vanavond dan een echte hevige regenbui. Zaterdag voornamelijk uitgerust van het weekje Iguazu. Op zondag de wedstrijd Ajax-Twente gevolgd op radio1.nl. Geweldig natuurlijk dat ik de wedstrijd zo toch nog heb kunnen volgen. 's middags naar de markt geweest in de wijk Mataderos. Daar zijn de souvenirs veel en veel goedkoper dan op de toeristische markten zoals in Recoleta. Ma ging ook mee en als lunch was er een lekkere choripan (broodje met chorizo van de parilla). Gisterenavond was er de verjaardag van Pato (Patricia), een vriendin van Cacun. Zij woont erg ver weg en zodoende werd haar verjaardag hier gehouden. Er waren zelfgemaakte Empanadas en Pizza. En natuurlijk taart als afsluiting (eigenlijk het omgekeerde van Nederland). Vandaag naar de film geweest (Awake), een aanrader. Verder nog wat geshopped in Flores.
We hadden eigenlijk naar Het Congres gewild, maar dat doen we wel een andere keer. Morgen gaan we shoppen in Liniers (ofwel Bolicity, omdat er zoveel Bolivianen wonen). Ik heb al toestemming van Fedora ;-) om woensdag de finale van de Champions League te kijken (zij gaat dan lunchen met een vriendin). Er staan nog wat meer dingen op het programma, maar we zien wel hoe het gaat. We hebben ook wel weer zin om naar Nederland terug te gaan en de volgende reis te plannen (Londen, New York en Egypte (Cairo)) staan toch wel hoog op ons lijstje. Voorzichtig is Fedora ook al bezig met een route door Zuid-Argentinie en Chili. Voor Fedora is het elke keer weer lastig om te wennen aan het weer samenwonen met familie (en voor mij toch ook wel). Het gaat een paar dagen goed en tsja, af en toe barst er dan een bom (bij Argentijnen gaat dat allemaal wat heftiger als bij ons, haha). Nou ja, je weet hoe dat gaat. Later meer......

Weer terug in Buenos Aires

Gisterenavond om 20.20 de bus vanuit Posadas terug genomen naar Buenos Aires. Bus vertrok een half uur te laat, maar kwam vanmorgen precies op schema om 8.05 aan in Buenos Aires. Mooie rustige rit, met slechts 8 mensen (exclusief de 2 chauffeurs en de steward). De stoelen waren beter dan de stoelen van Crucero del Norte. Het eten was echter matig. Dus....
Crucero del Norte (was ook goedkoper trouwens) - Via Bariloche: 1-0. Vanaf Retiro (het busstation) konden we gemakkelijk met `de 5' (buslijn 5) naar huis, een rit van 3 kwartier.
Vandaag en morgen lekker uitrusten en genieten van de lekkere facturas en het lekkere brood van een door ons ontdekte confeteria hier vlakbij. Maandag staat een bezoek aan Het Congres op het progamma, een geweldig gebouw hier in het centrum.

San Ignacio de Mini en Posadas

Gisterenmorgen de bus vanuit Puerto Iguazu naar San Ignacio de Mini om daar de Jezuiten ruines te bekijken. Na een busrit van ongeveer 4 uur werden we gedropped voor het kerkje in het kleine plaatsje. Er waren ontzettend weinig mensen op straat en we besloten richting ruines te lopen, onderweg wilde een vrouwtje van een kraampje langs de weg nog een steen ruilen tegen een lolly....duh....het is 2008. Een collega van mij vertelde ooit eens als grap dat er nog betaald kon worden met stenen in Argentinie, nou in de provincie Missiones kan het blijkbaar, haha! Onderweg bij een paar hotels de prijs gevraagd en uiteindelijk beland in hostel Doka. een kamer met eigen douche en toilet. Bagage achtergelaten en naar de ruines gelopen. Het hostel was slechts 50 meter verwijderd van de ruines, handig dus. Ruines waren mooi, maar we hadden er wat meer van verwacht. Na een uurtje of anderhalf hadden we het wel gezien. ´s avonds wat gegeten bij een restaurantje in de buurt. Er was echt geen mens te bekennen. De douches die ze hier hebben, zie je wel vaker in afgelegen gebieden. Het water wordt in de douchekop opgewarmd door middel van elektriciteit.....af en toe krijg je dus een elektrische schok (nee hoor, maar het ziet er allemaal niet ISO-gekeurd uit zal ik maar zeggen). Vanmorgen facturas gehaald bij de bakker en sinaasappelsap bij de supermarkt voor ons ontbijt. Daarna naar het kerkje gelopen om de bus van 10.30 te nemen naar Posadas. Terwijl we aan kwamen lopen kwam echter de bus van 10.00 net aan (om 10.15), dat scheelde dus weer wachttijd. Na een korte rit van een uur kwamen we aan in Posadas, de hoofstad van de provincie Missiones aan de rivier de Parana (je kunt hier ook oversteken naar Paraguay). Eerst op het busstation maar even geinformeerd naar bussen naar Buenos Aires na een korte prijsvergelijking meteen de tickets gekocht. De stad is op zich wel leuk, maar het centrale plein stelt niet veel voor. Na goed gegeten te hebben in een Spaans restaurant, wilden we naar de Costa Nera lopen (boulevard langs de Parana rivier). Helaas was deze niet makkelijk te bereiken, dus nu zitten we in een internetcafe. Onze bus vertrekt vanavond om 20.20 naar Buenos Aires. Dit keer reizen we met Via Bariloche (wel weer met echte bed-stoelen). Na een rit van 12 uur komen we dan rond 8.00 uur morgenvroeg aan in Retiro (het enorme busstation aan de rand van Buenos Aires).

Puerto Iguazu

Eergisteren (maandag 12 mei) rond 19.30 (15 minuten vertraging) vertrokken vanuit Buenos Aires met de bus naar Puerto Iguazu op de grens van Argentinie, Brazilie en Paraguay. We hadden de cama-suite geboekt en daar geen moment spijt van gehad. Het eten was goed, er was whiskey en champagne (als het gratis is, probeer ik alles). En we konden lekker slapen op de comfortabele stoelen. ongeveer 18 uur later kwamen we dus redelijk uitgerust aan in Puerto Iguazu rond 13.30. Een erg leuk, toeristisch plaatsje. Het is hier buiten het seizoen, dus het is lekker rustig. Na een paar hostels te hebben gevraagd, belanden we uiteindelijk in Residencial Colonial. Goed en goedkoop, inclusief ontbijt. De rest van de dag hebben we gisteren door het stadje gelopen, gelunched bij Charo (toeristenmenu, was behoorlijk goed) en een bezoek gebracht aan het drielandenpunt hier, met als natuurlijke grens twee rivieren, de rio Parana en de rio Iguazu. Na deze lange wandeling lekker op het terrasje met een Corona met limoen in de zon. Gisterenavond erg lekker gegeten bij Tierra, een restaurantje dicht bij ons hostel. Heel goed en voor een goede prijs en..... een Caipirinha van de zaak! Vandaag (woensdag 14 mei) was dan de grote dag. Ons tweede bezoek aan Las Cataratas de Iguazu. Dit keer alles zelf geregeld en dus met een bus voor een paar cent naar de watervallen. Rond 9.00 vertrokken we vanaf het busstation en rond 9.30 kwamen we aan bij de ingang van het park. En het was weer indrukwekkend. Toegang is voor Argentijnen een stuk goedkoper dan voor buitenlanders (14 pesos om 40 pesos). Het is het geld echter meer dan waard. Bij de ingang zagen we meteen 1 van de ´mascottes´ van het park, de toekan. Er is hier voor fauna en flora- liefhebbers ontzettend veel te zien (vlinders, vogels, reptielen etc.etc.). Naast het bezoek aan de Garganta del Diablo (waar een enorme hoeveelheid water de diepte indenderd), een wandelroute boven de watervallen langs (Circuito Superior) en een wandelroute onder de watervallen langs (Circuito Inferior), besloten we deze keer ook om de oversteek te maken naar een eiland tussen de watervallen (Isla San Martin). Fedora is niet zo´n traploper, dus besloot ik om alleen de diverse uitzichtpunten op het eiland te bezoeken, tsja, ook hier zijn de woorden indrukwekkend en ongelooflijk van toepassing. In totaal verstouwen deze watervallen (160 tot 260 stuks, afhankelijk van het seizoen), 1500 kubieke meter water per seconde. Dit levert een geweldig spektakel op. Het aparte is dat je van een afstand niks hoort, op het moment dat de watervallen in zicht komen, neemt het gedonder toe om vervolgens tot een indrukwekkend gebulder uit te groeien. Grote wolken waterdruppels stijgen op uit de diepte, en ook dit levert een spectaculair schouwspel op. Naast Perito Moreno (de ongelooflijke gletsjer in het zuiden van Argentinie) is dit toch wel een van de meest geweldige plekken van Argentinie.
Rond 16.00 besloten we om niet het treintje terug te nemen, maar via een zogeheten groene route terug te lopen in de hoop nog een Quati te zien (google´n maar weer!). Helaas was de enige opbrengst twee ratachtige beesten.....de Quati hadden we gelukkig al wel gezien bij het treinstationnetje (zijn gewend aan mensen, maar....volgens de borden kunnen en ZULLEN ze bijten....hehe). Uiteindelijk dus rond 17.00 terug in ons hostel. Weer lekker gegeten bij Tierra en morgenvroeg (donderdag 15 mei) om 9.45 met de bus naar San Ignacio de Mini om daar de Jezuiten ruines te bekijken. Morgenavond verblijven we OF in San Ignacio de Mini OF we reizen door naar Posadas, de hoofdstad van de provincie Missiones. van daaruit nemen we dan de bus terug naar Buenos Aires. Om nog wat meer plekken aan onze reis toe te voegen, zit een dagje Colon in de planning (Uruguay), dat betekend de Rio de la Plata over met een boot vanuit Buenos Aires. En misschien nog 2 dagen naar de kust (Carilo en Pinamar). Het is hier trouwens lekker warm en heel erg vochtig. ´s avonds koelt het behoorlijk af, maar over het weer hebben we niet te klagen. Volop zon en rond de 26 graden.

Iguazu!

Na twee weken in Buenos Aires, hebben we het wel weer even gezien hier. Vorige week zondag (4 mei), naar Recoleta geweest en daar over de markt gelopen. Wat gegeten in het Hard Rock Cafe Buenos Aires. Maandag een bezoek gebracht aan de boekenbeurs, die hier jaarlijks gehouden wordt. Zaterdag 10 mei, gegeten samen met een aantal ex-collega's van Fedora in het 1-kamer appartement van Justo in San Telmo. Overdag naar het observatorium geweest (film over het heelal), eigenlijk meer voor kinderen, maar de stoelen konden in een soort slaapstand en er was rustgevende muziek, haha.....
Gisterenavond thuis bezoek van de vrienden van Cacun. Lekker met zijn allen empanadas eten.
Zometeen vertrekken we met de bus naar het busstation van Liniers. Vanaf daar vertrekt onze bus naar Iguazu. Een lange reis van 18 uur, maar we hebben de meest luxe bus van Crucero del Norte geboekt. Cama Suite, waarbij de stoelen omgetoverd kunnen worden tot bedden en je een eigen tv scherm hebt. We verblijven in een hostel (Kerana House) in Puerto Iguazu in Argentinie aan de grens met Brazilie en Uruguay. We komen morgen rond de middag aan en willen dan woensdag de watervallen aan de Argentijnse kant bekijken. Voordat we terug gaan naar Buenos Aires, zullen we nog overnachten in Posadas en daar de Jezuiten ruines bezoeken. We willen ook nog naar Brazilie om wat ruines te bekijken, maar dat is verder nog niet gepland.

Een week in Buenos Aires

Zo, even een korte logging. De eerste week in Buenos Aires zit erop. De dagen waren gevuld met bioscoopbezoek (21-Blackjack) lekker eten in diverse restaurants en veel, heel veel shoppen en lopen door de diverse buurten hier, ikzelf heb ook flink geslapen en veel gelezen. Vandaag hebben we de boekenbeurs bezocht. Een grote beurs met allerlei stands van uitgevers, kranten etc.etc. Hartstikke leuk. Het weer is nog steeds goed hier, zo´n 20 graden met een zonnetje.

Terug in Buenos Aires!

We zijn terug in Buenos Aires. Gisteren, zaterdag 26 april, vroeg uit de veren. Ons vliegtuig vertrok om 9.00 vanuit Cuzco. We vlogen met Aerosur, en dat bleek achteraf een hele goede airline. Rond 10.00 kwamen we aan in La Paz. We moesten allemaal het vliegtuig uit en door de douane. Ze houden hier enorm veel van nutteloze checks, dit was er ook weer een. Een rondje door de security en weer hetzelfde vliegtuig in. We hadden ondertussen wel een lekkere lunch gehad in het vliegtuig. Na wederom een uurtje vliegen en een lekkere snack in een hartstikke modieus papieren draagtasje kwamen we aan in Santa Cruz de la Sierra. Nou, zaten we opeens in een subtropisch klimaat in Bolivia! 30 graden en een hoge luchtvochtigheid. In deze stad moesten we zien te overnachten, aangezien de vlucht naar Buenos Aires pas de volgende dag vertrok. Eerst maar met de transferbus naar het centrum. Na wat smoezelige hotels te hebben onvergeslagen kwamen we uiteindelijk terecht in een hotel dicht bij het centrum (Fedora werd eerst nog besprongen door een bizar, groot insect, dat beest moet ik nog even google´en). Het hotel had een zwembad, dus eerst een frisse duik en daarna even de stad in om wat te eten. Santa Cruz is echt een niet-Boliviaanse stad. De restaurants zijn hier duur en iedereen rijdt in een SUV (4x4). Een mooi centraal plein met een grote kerk. ´s avonds ook nog even een markt bezocht. Duur (niet voor ons, haha), maar wel lekker gegeten bij een Italiaans restaurant. De volgende dag (vandaag dus), vertrok ons vliegtuig om 10.45 naar Buenos Aires. Eerst met de taxi naar het vliegveld, de man van het hotel ging ook gezellig mee in de taxi (dat soort dingen schijnt normaal te zijn in Bolivia). Op het vliegveld was er lichte chaos. Er vertrokken 3 Aerosur vluchten dicht op elkaar en het inchecken ging echt ontzettend traag. Na echt een hele strenge check bestaande uit een paspoortcheck door een Interpol mannetje en het checken van de handbagage (drugs) door een hele strenge mevrouw (alles uitpakken), zaten we uiteindelijk in het vliegtuig. 15 minuten voor vertrek moest Senora Fedora Cairo zich melden bij de ingang van het vliegtuig......duh....bleek een drugshond een beetje opgewonden te zijn bij mijn rugzak (hij is mooi, een echte Nomad 70 liter, zoals je kunt zien op de foto). Dus onder het toezien oog van een aantallen mannen met geweren en een (aardige) controleur, moest het slot van de transportzak en lekker alles weer uitpakken.....Ik was wel een beetje ongerust want wist dus niet wat er aan de hand was. Gelukkig kwam Fedora weer terug en kon dit wilde verhaal aan mij uit de doeken doen. Na weer een lekkere lunch (echt een aanrader dat Aerosur EN mooi stewardessen!), kwamen we dan na 2 en een half uur vliegen aan in Buenos Aires, ofwel: de civilisatie. En ja hoor, er stond weer een drugshond bij de bagageband.....ik heb echt nog nooit zoveel checks gehad. Mijn paspoort staat ook vol met stempels. Nu dus weer lekker hier in Buenos Aires. Ma heeft een nieuwe matras gekocht, dus dat wordt nog lekkerder slapen. Het was een fantastische reis, het Noorden van Argentinie is echt schitterend. Bolivia is qua cultuur echt zwaar pet, die vrouwen met de kinderen op de rug in gekleurde zakken mogen van mij gestolen worden. Dat is gewoon net als in Nederland een vrouw achter de kinderwagen, maar dan 100 jaar terug, heeft niks met cultuur te maken, een achtergebleven land waar geen verbetering in zit. De natuur is echter SPECTACULAIR, ongelooflijk verlaten plekken met schiterrende meren en vulkanen en natuurlijk het ongelooflijke zoutmeer bij Uyuni. Copacabana en het Titicacameer waren een verademing in Bolivia. Peru en met name het hele Inca verhaal is als een droom. Macchu Pichu is haast onwerkelijk. Een ongelooflijke plek op aarde. Nu gaan we lekker uitrusten en genieten van Buenos Aires. Ikzelf wil nu heel graag een keer naar Montevideo in Uruguay (hier dichtbij), dus dat staat nog op het programma evenals (nou ja, ik val in herhaling) de Iguazu watervallen.

Laatste dag in Cuzco!

Zo, we hebben ons net af laten zetten bij een internetcafe vlakbij ons hotel (Cusi Wasi). Er rijden hier in Cuzco tientallen kleine taxitjes rond. Als een idioot rijden ze door de kleine (vaak eenrichtingsweggetjes) door Cuzco. Op 23 april zijn we druk geweest met het vinden van een vlucht van Cuzco naar Buenos Aires. Na diverse reisbureautjes afgelopen te zijn, vonden we er een met een goede prijs. Probleem hier is dat er alleen met VISA creditcard betaald kan worden. Dus op naar de pinautomaat om te pinnen. Helaas zat ik aan mijn limiet voor pinnen in het buitenland en wilden we naar een bank gaan om ´even´ met mijn Mastercard creditcard geld te halen. Nou, dat is nog niet zo makkelijk in dit achtergebleven gebied. Het is hier supertoeristisch, maar we moesten 3 banken langs om er uiteindelijk een te vinden die Mastercard accepteerde. Maar goed. Feit is nu dat we tickets hebben! We vliegen morgen (27 april) om 9.00 uur van Cuzco naar La Paz (schijnt een leuk vliegveld te zijn om te landen, aangezien het op 4000 meter hoogte in de bergen ligt). Vervolgens een korte stop waarna er doorgevlogen wordt naar Santa Cruz in Bolivia (er wordt gezegd dat dit een stad is die niet in Bolivia past, veel dure winkels etc.). We blijven 1 nacht in Santa Cruz en vervolgens vliegen we op 28 april naar Buenos Aires.
Maar goed, het belangrijkste van alles: gisteren het werkelijk adembenemende Macchu Pichu bezocht! Op 24 april met de trein naar Aguas Calientes, een geweldige treinreis, dwars door de Sacred Valley van de Inca´s. Enorme hoge groene bergen met her en der Inca ruines langs het spoor. Langs een wilde rivier kwamen we uiteindelijk terecht in het kleine dorpje Aguas Calientes. De ideale startplaats voor een bezoek aan Macchu Pichu. Het ligt ingesloten tussen groene bergen in een zeer vruchtbaar landschap. De treinreis duurde ongeveer vier uur. We waren vertrokken om 6.50 (aaargggghhh), dus we kwamen aan rond 11.00. We werden meteen aangevallen door allerlei gasten die hotels aanboden. Een hotel zag er goed uit en we besloten op het aanbod in te gaan. Was inderdaad een prima hostel, niks mis mee. Dezelfde dag zijn we meteen op zoek gegaan naar tickets voor de bus naar Machu Picchu en natuurlijk de toegangstickets. Alles is hier op toerisme ingesteld, dus alle prijzen zijn in dollars. Vroeg naar bed, want de volgende dag wilden we rond 6.00 met de bus naar Machu Picchu. 25 april was dan de grote dag. Rond 6.00 stapten we in een elektrische Mercedes bus die ons via een geweldige route met vele bochten uiteindelijk bij het nationale park bracht. Ik moet zeggen dat woorden wel een beetje te kort schieten. Deze plek is echt ongelooflijk. We waren mooi op tijd om de wolken over deze mysterieuze stad te zien trekken. Eerst was alles gehuld in wolken, maar in de loop van de ochtend trokken deze weg en dat was werkelijk een niet te beschrijven spektakel. Men heeft nooit echt kunnen achterhalen wat Macchu Picchu precies is en wat er met de Inca´s is gebeurd die er geleefd, gewoond of gebeden hebben. Ze zijn nu nog volop bezig met opgravingen en herstelwerkzaamheden, maar deze plek heeft echt iets magisch, een perfekt einde van onze reis. Ik besloot om de grote berg aan de rand van de stad te beklimmen. Na anderhalf uur stond ik bovenaan de top en had een fantastisch uitzicht over de stad en de groene valleien er rondom heen. Eigenlijk moest ik nog wat hoger klimmen, maar dat zag er allemaal niet echt veilig uit. Bij de start van de klim krijg je ook een nummer en moet je je handtekening zetten. Als je dan weer terugkomt moet je uitchecken. Aan het eind van de dag kunnen ze dan zien of er mensen missen, dan moeten ze op zoek. Er mogen ook maar 400 mensen per dag de berg op. De zon was inmiddels volop doorgebroken en de meute toeristen kwam goed op gang (veel mensen gaan ´s morgens met de trein en ´s middags weer terug, gelukkig hadden wij gekozen voor een overnachting in Aguas Calientes om het geweldige schouwspel van wegtrekkende wolken vroeg in de morgen te kunnen zien). Met de kaart in de hand, de belangrijkste plekken bezocht en vervolgens rond 14.00 de bus terug naar Aguas Calientes te nemen. Nog snel wat souvenirs gekocht om de toeristische markt en vervolgens lekker op het terrasje bij het treinstation gezeten, wachtend op de trein van 17.00. Rond 21.00 waren we weer terug in Cuzco. Het laatste stuk met de trein gaat ontzettend traag (zig-zag de berg af), dus we besloten 1 station eerder uit te stappen en de bus te nemen (scheelt 3 kwartier). Snel even de stad in om wat te eten en vervolgens lekker naar bed. Vandaag doen we het rustig aan, we hebben lekker geslapen en zijn even de stad ingeweest om de 12 hoekige Inca steen te bekijken en hebben gelunched bij de Inka-Hut (een goed, leuk, klein restaurantje). Nu dus terug naar Buenos Aires, een paar dagen rust en dan naar Las Cataratas de Iguazu.

We zijn in Peru

Op het moment zitten we in een internetcafe in Cuzco, Peru. Ook wel de navel van het Inca rijk genoemd. We hebben allebei een flinke kou opgelopen tijdens de jeepsafari in Uyuni (zoutvlaktes). Eergisteren (zondag 20 april), hebben we vanuit Copacabana een boottocht gemaakt over het Titicacameer naar het Isla del Sol (Eiland van de Zon). Het is ook mogelijk om op het eiland te overnachten en zodoende meerdere Inca ruines te bezoeken. Ons leek dat echter niet de moeite waard en deze toch bracht ons in ieder geval naar de Inca trappen en de tempel van de Zon (de rest is voor het merendeel een hoop stenen). Gisterenmorgen zouden we om 10.30 met de bus naar Cuzco vertrekken. Er was echter een probleem met de bus en zodoende konden we met een ander busje pas om 13.30 weg. Eerst met een klein busje naar de grens met Peru, vervolgens overstappen in een grote bus naar Puno, en tenslotte met een bus naar Cuzco. We hebben veel busritten gemaakt hier, maar dit was wel een hele erge. Bolivia en Peru lopen echt tientallen jaren achter op Europa en ook op Argentinie. Alles stinkt hier, de steden zijn echt krottenwijken. Aan de grens is het een en al formaliteiten en ook onderweg zijn er allerlei zinloze controles. We zijn blij dat we La Paz (Bolivia) en Puno (Peru) overgeslagen hebben. Copacabana en Cuzco zijn wel leuke steden. Je hoort altijd verhalen over die arme Bolivianen, maar daar trappen wij niet meer in. Deze mensen willen gewoon niet anders leven. Fedora en ik waren echter wel geschokt door Peru, de steden waar we langs kwamen met de bus, echt niet normaal. De huizen zijn niet af, iedereen eet op straat, overal zwerfhonden en vuilnis. Toppunt was toch wel tijdens de busstop in Peru. De lokale vrouwen stappen uit, rok omhoog en even lekker plassen naast de bus (gelukkig lag ik te slapen, ik kreeg echter een uitgebreid verslag van Fedora). Ook slepen ze alles mee in de bus, we wisten dat dit zo was, maar het is toch vreemd om te zien. Okay, na deze slopende busritten (ook de overstappen verliepen chaotisch) kwamen we gisterenavond rond 22.15 aan in Cuzco. Gelukkig hadden wel al een hotel gereserveerd en we konden zo de taxi in naar...later meer...we moeten kaartjes kopen voor de trein naar Macchu Pichu!!!!!!!! Okay, de tickets zijn gekocht! Een gedoe, normaal kun je dit online doen, maar eerst kregen we een out-of-time melding, vervolgens was er geen beschikbaarheid, en toen het eindelijk leek te lukken......moest er met VISA betaald worden....duh. Dus op naar het station en daar uiteindelijk de tickets gekocht. We vertrekken hier op 24 april, vroeg in de morgen. Rond 11.00 (treinreis van 4 uur) hopen we in Aquas Calientes aan te komen. Op 25 april nemen we dan heel vroeg de bus naar Machu Picchu. In de middag keren we dan via bus en trein terug naar Cuzco. Zoals het er nu uitziet vliegen we rond de 27ste via Lima of La Paz terug naar Buenos Aires, vandaar willen we dan nog een trip doen naar de watervallen van Iguazu.
Okay....even het verhaal weer oppakken......om 22.15 in de taxi naar het hotel. Snel een douche en naar bed.....we waren weer helemaal kapot (echt vakantie!). De eigenaar van het hotel is een Nederlander, haha, we hebben hem nog niet gezien. Vandaag hebben we ook (naast al het ge-internet), ook de Plaza de las Armas bezocht. Een schitterend plein met 1 grote kathedraal en een grote kerk. Het weer is helaas iets minder dan dat we gewend zijn. De temperatuur is goed, maar felle zon wordt afgewisseld met kleine regenbuitjes. We hebben vandaag ook maar even een drankje voor de keel gekocht, ik word maar niet beter. We zijn ontzettend moe, maar voldaan. Okay, tot zover......de ´e´ en de ´spatie´ werken niet goed op deze pc, dus het kan zijn dat er wat letters missen, haha.....

COPACABANA!!!!!!! nee, niet die stad in Brazilie, maar aan het schitterende Titicaca-meer in Bolivia.

We hebben een paar zeer vermoeiende dagen achter de rug. Een 3-daagse jeepsafari naar het zoutmeer bij Uyuni en naar de uithoeken van Bolivia, een zeer desolaat en ruig gebied met vulkanen, bergmeren, geisers. Je vertoeft constant op een hoogte van boven de 3500 meter met uitschieters naar 4 en 5 duizend meter, er doen zich dan verschijnselen voor van hoogteziekte. Algemene lamlendigheid, een constante hoofdpijn en misselijkheid. Ik had er de tweede dag van de safari last van en Fedora de laatste dag. Het was wel een ongelooflijke ervaring. De eerste dag vertrokken we met een jeep vanaf het reisbureau waar we de safari geboekt hadden. Onze groep bestond uit een Zwitsers stel, een Zwitserse jongen alleen, wij twee en natuurlijk de chauffeur (en technicus) en een eigen kokkin. We vertrokken rond 10.45 met twee jeeps (totaal 12 toeristen). De groep in de andere jeep bestond uit een stel hongaren, een stel canadezen en 2 Ierse meisjes. De eerste dag stond in het teken van het zout. Eerst een bezoek aan het treinenkerkhof van Uyuni en vervolgens op naar de zoutvlakte. Een geweldige ervaring, zonder zonnebril is alles hier schitterend wit. Het doet het meeste denken aan 1 grote sneeuw- of ijsvlakte. Eerst gestopt bij een markt waar allerlei artikelen die van zout gemaakt worden, werden verkocht. Ik en een andere toerist werden daar ook nog even bespuugd door een Vicuna (soort kale lama), geweldige beesten verder. Er werd gelunched op het Isla de Pescado (Viseiland, omdat het de vorm van een vis heeft), midden op het zoutmeer. De eerste nacht werd er overnacht in een zouthotel aan de rand van het zoutmeer. Bedden, tafels, stoelen en het hotel zelf gemaakt van zout. Heel apart. Omdat een en ander zo afgelegen is, is er maar een paar uur elektriciteit. Er was koffie of thee met koekes en daarna het zoutmeer op om de zonsonderdag te zien. Na een lekker diner, snel naar bed, want de volgende dag zouden we vertrekken om 7.30. Wij besloten met onze groep wat vroeger op te staan om de zonsopgang te zien. De tweede dag was een zware. Een enorme afstand afgelegd om zeer afgelegen bergmeren en vulkanen te zien. De zon scheen volop, maar er stond een koude wind (ivm de hoogte). De veelkleurige bergmeren met groepen flamingo´s gaven een haast surreele indruk. Onder Ook was er een actieve vulkaan op de grens van Chili en Bolivia. Onderweg werd er weer gelunched. ´s avonds kwamen we aan bij het tweede hotel. Echt een drama. Een soort varkensstal met 6 oude ziekenhuisbedden. Geen warm water en vrijwel geen elektriciteit. De wc´s waren buiten en zagen er niet uit. Het vriest hier in deze tijd zo´n 10 graden ´s nachts en Fedora en Martin moesten midden in de nacht naar de wc (niet blij). Ik voelde me aan het einde van de dag wat beroerd, maar heb gek genoeg goed geslapen op de zeer slechte bedden. Echt afzien werd de laatste dag....opstaan om 5.00, we zouden vertrekken om 5.30. Echt berekoud, niet normaal. Wel een supersterrenhemel. De laatste dag bracht ons naar de geisers van Sol de Manana. Fedora voelde zich beroerd en bleef lekker in de auto (deze dag reden we over de hoogste passen, tot aan 5000 meter), terwijl ik me samen met Martin (de Zwitserse jongen) tussen de rokende gaten in de grond begaf. En Japannner is twintig jaar geleden waarschijnlijk in zo´n gat gevallen, ze vonden alleen zijn fiets terug. Ook was er een door mensen gemaakte geiser. Een gat in de grond waar onder hoge druk stoom uit komt. Volgende stop was het natuurlijke thermale bad. Water van 30 graden. Wij besloten alleen even pootje te baden. Vervolgens was het op naar het meest afgelegen stuk van de safari. Het groene meer (Laguna Verde), dit zeer afgelegen meer ligt in een gebied vol met vulkanen. Daarna was het op naar de grens met Chile om het zwitserse stel af te zetten. Daarna gingen wij vrijwel in directe lijn terug naar ons startpunt in Uyuni (wel via een andere route, dus weer andere landschappen). Totaal vermoeid realiseerden we ons toch wel dat we hele bijzondere dingen hadden gezien. We hebben veel gefilmd en hebben veel foto´s, dus achteraf kunnen we het allemaal nog een keer meemaken zonder hoogteziekte of vermoeidheid. Goed.....op dit moment zitten we in het hartstikke leuke Copacabana aan het Titicaca meer in Bolivia (hoogstgelegen meer ter wereld). Dezelfde avond dat we terug kwamen van de safari hebben we om 20.00 de bus genomen naar La Paz. Na 11 uur over onverharde wegen , kwamen we aan in La Paz (de hoofdstad van Bolivia en tevens de hoogsgelegen hoofdstad ter wereld). We waren echt helemaal uitgeput en wilden uitrusten in La Paz. De stad sprak ons echter totaal niet aan, dus we besloten door te reizen naar Copacabana (dit was ook het oorspronkelijke plan, maar we waren zo uitgeput dat we er serieus over dachten om een nacht in La Paz te blijven). Een busrit van 4 uur (na eerst een korte taxirit door La Paz naar het andere busstation) bracht ons in Copacabana. Grappig was dat we in een bootje het Titicacameer over moesten steken (allemaal de bus uit, de bus op een soort transportsloep en wij op een klein bootje, vervolgens op de andere kust wachten op de bus en op naar Copacabana). Het is hier echt geweldig! Het titicaca meer is ongelooflijk mooi. De stad is gezellig met hartstikke leuke restaurants en ongelooflijk lage prijzen. We wilden wat luxer zitten, want we zaten echt aan het einde van onze kunnen (had ik dat al gezegd ;-)). In de stad, in het centrum vonden we een goed hotel, mooie kamer met een lekkere warme douche. We blijven hier minimaal twee nachten en willen morgen of overmorgen het Isla del Sol bezoeken. Een eiland midden in het meer waar de twee zonen van de Inca god geboren zouden zijn. vanuit hier (Copacabana) gaan we met een bus naar Cuzco, de hoofdstad van het Inca rijk. Daar gaan we dan onze reis afsluiten met een bezoek aan Machu Picchu.Er is nog zo en zoveel meer te vertellen. Al met al is het tot nu toe een geweldige ervaring. We hebben ontzettend veel mensen ontmoet en ongelooflijke dingen gezien. Ik realiseer me dat deze entry in de blog een beetje chaotisch is, maar we zijn echt ontzettend moe en ik kom tijd en woorden tekort om alles op te schrijven wat we meegemaakt hebben.Tot zover voor vandaag, we gaan zometeen lekker vis eten in de haven, die komt vers uit het meer en schijnt ontzettend lekker te zijn, daarna vroeg onder de wol. Morgen lekker ontbijten in het hotel en dan zien we wel wat de komende dagen verder brengen. We hebben waarschijnlijk voldoende tijd over om nog naar de Iguazu watervallen te gaan in Argentinie en misschien nog naar de provincie Cordoba. We willen kijken of we een vliegtuig kunnen pakken vanuit Cuzco, Peru naar Buenos Aires of Cordoba of Iguaza, of misschien met de bus naar Lima en van daaruit vliegen. Als we dezelfde route terug moeten, kost ons dat teveel tijd (we hebben er echt duizenden kilometers en tientallen uren in bus en trein opzitten). En we willen eigenlijk heel graag nog een keer naar de watervallen toe, dus we zien wel.

Bolivia

We zijn in Uyuni, Bolivia. Eergisteren (zondag 13 april) zaten we nog in Argentinie, in het plaatsje La Quiaca. We wilden ´s avonds wat eten, en na lang zoeken door de lelijke straten vonden we een soort omgebouwde garage. Het menu zag er wel goed uit. Volgens ons was het gewoon een huis, waarbij de vrouw des huizes gewoon ook voor de gasten kookte....nou ja, het smaakte goed en het koste niks. Maar wat een vreselijke plaats. Wel ontzettend lekker geslapen in het goede en goedkope hostel. Gisterenmorgen met de remis naar de grens van Argentinie en Bolivia. Ze gaan niet de grens over want dat mogen ze denk ik niet. Bovendien moeten er behoorlijk wat handelingen verricht worden. Eerst een paar stempels dat je Argentinie uitgaat. Vervolgens een formulier in vullen (naam, waarom ga je naar Bolivia, wat is je vervoer, wat is je beroep etc.etc.), weer een paar stempels. Dan een controle door een strenge grenswachter en vervolgens loop je gewoon Bolivia in. Je komt dan terecht in het plaatsje Villazon. Tientallen winkeltjes met elektronica,kleding,cocabladeren etc.etc. Verder ook een verschrikkelijk lelijke stad. We zijn nu twee dagen in Bolivia, en het is hier echt wel zo´n beetje derde wereld land. Ik zal er niet omheen draaien, de mensen die hier wonen zijn gewoon lui en traag, haha. We besloten naar het treinstation te lopen om de tickets voor de treinreis naar Uyuni te kopen. Na diverse keren gevraagd te hebben kwamen we aan bij het station, bevolkt door vele backpackers. Veel gekletst met een Zuid-Afrikaans stel (die vonden het wel erg handig dat Fedora Spaans kon). De trein zou vertrekken om 15.30 (het is hier trouwens een uur vroeger dan in Argentinie), we hadden dus nog een aantal uren en besloten op zoek te gaan naar een restaurantje. Voor een paar Euro hadden we een heel menu, smaakte supergoed. Tonijn met tomaat, een soort groentensoep,rijst met gehakt en fruit als dessert. De treinreis zelf was een hele ervaring. Door een bizar landschap, een soort Orient express ervaring. Er werd zelfs een merienda (lichte lunch) geserveerd in de restauratiewagen. Zoals gezegd ik had het gevoel dat ik op de Orient express zat. Onderweg werd er gestopt in diverse kleine plaatsjes. Fedora had samen met Omar (een Argentijn die we her er der op onze trip tegenkomen) even de laagste klasse in de trein bekeken en dat moest ik ook even zien. Wat een chaos zeg.....ik weet niet hoeveel kinderen, en iedereen zat uit bakjes te eten en uit het raam te spugen. Er zaten een paar verdwaalde toeristen tussen en ik kan je zeggen, die waren niet blij. Gelukkig zaten wij met een heel stel toeristen in de executive sectie (met dus een restauratiewagon, toiletten en verstelbare stoelen. De treinreis van 10 uur was verder echt een geweldige ervaring. Om 1.15 kwamen we aan in Uyuni en zie daar....CHAOS! De rugzakken van iedereen waren in het goederengedeelte gestopt en iedereen liep nummertjes te roepen terwijl de bagagehelpers ook nummers liepen te roepen. Fedora en ik stonden mooi vooraan, dus we hadden onze spullen na 10 minuten te pakken. Het werd wel even paniek toen de trein begon te rijden, hahaha....ach ja.

Iedereen was ontzettend moe en tijdens onze voorbereiding hadden we al gelezen over een goed hostel tegenover het station. Dat bleek inderdaad goed te zijn voor een goede prijs (we spraken vandaag de zuidafrikanen weer en die waren opgetrokken met een aantal Israeliers, zonder voorbereiding betekende dat midden in de nacht een lange taxirit door dit makkelijk te belopen stadje, een gestolen handbagage met alle papieren en geld een een te duur hostel). Het verbaast ons elke dag weer hoeveel backpackers onvoorbereid op reis gaan. Ze weten niet wat er te doen is in de regio, weten niks van prijzen, van tijden waarop de bus of de trein gaat etc.etc. Gelukkig hebben wij (met veel dank aan Fedora) alles goed voorbereid en zijn we nog geen grote verassingen tegengekomen. Okay, waarom zijn we in Uyuni? We hebben vandaag een 3-daagse jeepsafari geboekt naar het grootste zoutmeer ter wereld. Ook gaan we naar zeer afgelegen vulkanen en meren op de grens van Argentinie, Bolivia en Chili. We hopen flamingo´s te zien en een bad te nemen in een natuurlijke heetwaterbron. Verder zullen we geisers te zien krijgen en overnachten in een hotel gemaakt van zout. Het is allemaal heel alternatief, maar de safari´s schijnen zeer indrukwekkend te zijn. Verder hebben we vandaag de bustickets geregeld naar La Paz. We vertrekken vrijdagavond om 20.00 (dat wordt dus afzien, want we komen vrijdag ook terug van de safari). In La Paz hopen we meteen een bus te kunnen pakken naar Copacabana aan het Titicacameer, daar zullen we dan 1 of 2 nachten blijven om uit te rusten.

Goed, tot zover, ik heb vast wat dingen gemist, maar dat vul ik later wel aan. Nog 1 ding...het stikt hier van de Israeliers...er schijnt een of ander speciaal iets te zijn in La Paz.....

Uyuni is verder echt heel erg toeristisch, de prijzen zijn 3 keer zo hoog als normaal in Bolivia en ze proberen je overal af te zetten....BAH!!!! Morgen dus lekker naar de meest afgelegen plekken in Bolivia tijdens de jeepsafari en vervolgens zo snel mogelijk naar Copacabana! Oh, de elektriciteit viel net uit en er was net al een woordenwisseling tussen de eigenaar van het internetcafe en een toerist....snel weg hier, ik zal dit bericht snel publiceren.....er is nog meer te vertellen, maar dat horen jullie allemaal als we terug zijn, of anders vul ik mijn blog nog wel verder aan.

Op de grens van Argentinie en Bolivia

We zijn gearriveerd in La Quiaca, een klein (beetje smerig) stadje op de grens van Argentinie en Bolivia. Je kunt hier lopend naar Bolivia, naar het stadje Villazon, dat hebben we al zien liggen. Het lijk een beetje op een krottenwijk. Gisterenavond nog gegeten in Purmamarca, een duurder restaurant, maar het eten was niet echt beter, ze hadden allemaal moeilijke dingen op het menu staan, die uiteindelijk heel gewoon bleken. Wel mijn eerste Quilmes Stout (donker bier) gedronken, lekker. Gisteren nog vergeten te melden dat ik mijn eerste coca-blaadje geproefd heb. Cocabladeren worden hier gekauwd om hoogteziekte te bestrijden (alhoewel ik mij afvraag of ze er hier ook niet een beetje verslaafd aan zijn). Fedora had gisteren tijdens de rit naar de zoutvlake wel wat last van misselijkheid en duizeligheid, maar dat kan ook gekomen zijn door de vele bochten. Goed, vanmorgen dus rond 10.45 vertrokken vanuit Purmamarca. We wilden een tussenstop maken in Tilcara, maar we bekeken het zo eens vanuit de bus en dachten......nou nee. Dus een ticket gekocht bij de buschauffeur zodat we door konden reizen naar Humahuaca (geweldig he die Indiaanse namen). Daar kwamen we rond 12.45 aan en dat bleek een leuk stadje te zijn. Meteen geinformeerd naar een bus naar La Quiaca, die zou rond 14.45 gaan, dus meteen de tickets gekocht en het stadje ingelopen.Ideaal is dat we onze grote rugzakken achter kunnen laten op het busstation (bewaakt). De prijzen zijn hier (in Humahuaca) nog lager dan in de vorige stadjes en steden die we bezocht hebben. 2 empanadas en een stoofpot van lamavlees voor 10 pesos (dat is 2 euro). Fedora besloot tot een salade. Na deze lunch nog even wat souvenirstalletjes bekeken en vervolgens met de bus naar La Quiaca. Het instappen was een beetje chaos. Er waren geen gereserveerde stoelen, dus iedereen stond maar wat en liep van voor naar achter, ook nog een aantal dames aan boord die drankjes en eten probeerden te verkopen.Uiteindelijk kwam Fedora naast een lokale vrouw te zitten waarmee ze lekker gebabbeld heeft. Ik zat een stoel schuin achter haar en besloot te genieten van het aparte landschap dat voorbij trok. Rond 17.00, na een rit door de hooglanden hier, met enkele tussenstops, kwamen we dus aan in La Quiaca. Het lijkt hier wel het einde van de wereld. Alles is dicht (het is zondag) en alles ziet er vervallen uit. Op het busstation al wel de eerste traditionele klederdracht van Bolivia gezien....kleine vrouwtjes met enorme gekleurde tassen op de rug en een ietwat vreemd hoog bolhoedje op. We besloten om de rugzakken op te binden en het stadje in te lopen op zoek naar een hostel. We hadden geluk, na een paar minuten vonden we een perfekt hostel. Wederom een kamer met een eigen douche en toilet.Alles hartstikke nieuw en een hele aardige gastvrouw. De prijs.....40 pesos voor 2 personen per nacht (8 Euro). Morgenvroeg willen we de oversteek maken naar Bolivia, waarschijnlijk per taxi. Als alles volgens plan verloopt zitten we om 14.30 in de trein naar Uyuni (in de duurste klasse, anders heb je een lama of een geit op schoot, geintje), maar wel in de duurtste klasse....het leven is hier gewoon anders en men sleept van alles mee, en voor ons zijn de prijzen in Bolivia echt extreem laag. Het is het armste land in Zuid-Amerika. Nogmaals, als alles volgens plan verloopt komen we dinsdagmorgen rond 1.15 (in de nacht) aan in Uyuni. We willen de eerste nacht verblijven in een hostel tegenover het station. Daarna willen we vanuit Uyuni de 3 of 4-daagse safari doen naar het landschap met de vulkanen en de meren met flamingo´s en natuurlijk de grootste zoutvlakte ter wereld! Okay, tot zover....we gaan zo eens kijken of we een restaurant kunnen vinden dat open is (anders vangen we zelf wel een lama of desnoods een zwerfhond).

Het prachtig gelegen Purmamarca

We zijn nu in het schitterend gelegen Purmamarca. Een wild west stadje in het natuurgebied 'Quebrada de Humahuaca´, een weg dwars door een schitterend vallei.
Gisteren zijn we om 10.15 vertrokken uit Salta. Rond 13.15 kwamen we aan in San Salvador de Jujuy, de hoofdstad van de provincie Jujuy. Het enige dat we daar wilden zien was de centrale plaze met een mooie kerk en het parlementsgebouw waar de oudst bewaard gebleven vlag van Argentinie te zien is. Terwijl ik op de backpacks pastte, ging Fedora op zoek naar een bus die ons naar onze volgende stop zou bregen (Purmamarca). Er bleek een bus om 17.00 te gaan en zodoende hadden we een aantal uren in Jujuy om rustig door de stad te lopen en te lunchen. Voor de rest een vreselijke stad. We kregen een korte tour met uitleg in het parlementsgebouw en hadden een lekkere lunch bij een cafe in de stad. Tijdens het lunchen trad er een 3-persoons bandje op met lokale muziek, hartstikke leuk (een kleine gitaar (charango), panfluit, trommel en zang). De bus van 17.00 uur was een oud barrel en na wederom her en der gestopt te zijn om lokale bevolking te droppen of op te halen, kwamen rond 18.30 aan in Purmamarca. Bekend van de berg met de 7 kleuren. Een klein western-achtig stadje, ontzettend rustig en we besloten om met de rugzakken op, op zoek te gaan naar een hostel. Deze was snel gevonden, net buiten de centrale plaza. Een 2-persoonskamer met prive toilet en douche. Het is hier werkelijk een schitterende omgeving, veelkleurige bergen, een strakblauwe hemel met een felle zon. Gisterenavond ontzettend lekker gegeten bij een van de restaurantjes hier en ook daar was weer live muziek. Ditmaat van twee heren uit de omgeving, hartstikke goed. Gelukkig waren er nog 3 gasten, anders hadden we ons wel een beetje alleen gevoeld. Er zijn echt heel heel weinig toeristen in deze periode. Er komen wel veel bussen aan, maar de meeste mensen blijven hier een paar uurtjes en reizen dan weer verder.
We wisten dat hier ook zoutvlaktes in de buurt waren, maar wilden deze eigenlijk niet bezoeken omdat we grote Salar in Uyuni (Bolivia) ook nog aan gaan doen. Maar aangezien we mooi op schema liggen en voor een paar euro de excursie gedaan kan worden besloten we om op zoek te gaan naar een remis (er zijn hier verder geen tours, een aantal mensen hebben een auto en die bieden dan voor 120 pesos de auto aan, met chauffeur). Het liefst gaan ze met 4 mensen per auto op stap, dat kost dan per persoon 30 pesos. We hadden geluk dachten we, 1 remis had al twee mensen en met ons erbij zou dat dus vier maken. We zouden deze morgen om 9.00 opgehaald worden. Helaas bleek na het ontbijt dat de twee opgezegd hadden en dus moesten we wachten en wachten. Ondertussen kwamen we weer de Argentijn tegen die samen met ons in het hostel in Salta zat. Terwijl we met hem stonden te praten kwam het goede nieuws. Een ander stel wilde ook graag naar de zoutvlaktes! Het werd een schitterende excursie. Door de bergen over het hoogste punt van 4100 meter, via bochtige wegen om vervolgens terecht te komen bij een surrealistich landschap. Een gigantisch zoutmeer. Trucks vol met zout rijden hier af en aan. De chauffeur bood aan om een stuk de zoutvlakte op te rijden. Zonnebril op tegen de felle zon en natuurlijk zout proeven en de zoutbaden bekijken. Het zout wordt op 2 manieren gewonnen. Gewoon schrapen van de bodem of (voor een betere kwaliteit zout), het graven van zwembaden van 1 bij 2 meter. Het water uit de grond sijpelt vervolgens naar boven zodat het zwembad gevuld wordt. De felle zon zorgt vervolgens voor het verdampen van het water en voila....zout. De zwembaden hebben een superhelder, azuur-groen-blauwe kleur. Een ongelooflijk, onwerkelijk landschap. Het zout vormt 6-hoekige figuren op de bodem, dus het is geen strakke witte vlakte. Echt heel bizar. Okay, tot zover. Het toetsenbord van deze pc is een beetje lam en ik wil nog even het nederlandse nieuws checken. Morgen vertrekken we naar Tilcara en Humahuaca, dwars door de Quebrada de Humahuaca. Misschien dat we een nacht in Humahuaca blijven of anders in 1 keer doorreizen naar La Quica (voor de oversteek naar Bolivia).

Salta

Vanavond zijn we zoals gezegd met de kabelbaan de berg opgegaan (San Bernardo). De kabelbaan was gemaakt door een Zwitserse maatschappij, dus dat zat wel goed. Een ritje van 8 minuten in een kleine dichte gondel bracht ons naar de top van de berg, waar een mooi park aangelegd was met watervallen (van bergwater) en een aantal uitzichtpunten. We hadden nog net tijd voor het drinken van 2 milkshakes op 1500 meter hoogte voordat de laatste gondels om 19.00 naar beneden gingen. Na weer afgedaald te zijn, besloten we de stad in te lopen om de verlichte gebouwen te bekijken (en de kerken van binnen), dat zag er allemaal prachtig uit. De kathedraal heeft een gigantisch uit goud gemaakt altaar. Na het eten van een picada zijn we nu weer in het hostel voor een frisse douche en daarna naar bed. Morgen vertrekt onze bus om 10.15 naar Jujuy.

Aangekomen in Salta

Vanmorgen vroeg op, want de bus (El Indio) vertrok om 9.00 van het busstation in Cafayate naar Salta. Na onderweg door wederom een aantal kleine dorpjes gekomen te zijn en hier en daar wat lokale bevolking te hebben opgepikt en afgezet, kwamen we rond 13.15 aan in Salta. We besloten de paar honderd meter naar het hostel te lopen, dat ging goed. Het is een mooi, centraal gelegen, hostel. Aam het grote park en dichtbij de kabelbaan waarmee je naar de top van de berg kunt om een mooi zicht over de stad te krijgen. Naar het centrum is het ook maar een paar honderd meter. We zijn al even het centrum ingelopen, qua architectuur is het een mooie stad, twee schitterende kerken. Ook nog even verse druiven gekocht bij een stalletje aan de straat. Nu zijn we weer even in het hostel (La Salamanca) en zometeen gaan we met de kabelbaan de berg op. Vanavond gaan we dan nog even de stad in om de kerken van binnen te bekijken. Het is hier hartstikke warm en nog steeds volop zon. We blijven hier maar 1 nacht en dan vertrekken we morgen naar Jujuy (de volgende provincie), daar willen we een excursie doen naar de zoutvlaktes van Argentinie.

Laatste dag in Cafayate

Vandaag de laatste dag in Cafayate. Gisterenavond twee bodega´s in de stad zelf bezocht. 1 Bodega Boutique (een kleine maar erg mooie bodega), en 1 grote, commerciele bodega (4 pesos per fles), we kwamen er telkens dezelfde mensen tegen, dus iedereen was een beetje aan het grappen tijdens het proeven van de diverse wijnen (voornamelijk Malbec, Cabernet Sauvignon en een speciale wijn van hier: Torrontes. Bij de kleine bodega (El Transito) konden we ook de Torrontes druif proeven, ontzettend lekker. Later op de avond een blijkbaar beroemde ijssalon bezocht, de enige ter wereld die twee smaken aanbiedt met daarin een wijn verwerkt. Terwijl Fedora met de eigenaresse stond te kleppen, besloot ik een gesprek aan te knopen met een Amerikaanse backpacker. Het leuke is dat je echt allerlei mensen tegenkomt, sommigen zijn op reis van Noord naar Zuid, anderen van Zuid naar Noord. In de stadjes loop je elkaar regelmatig tegen het lijf en kun je ervaringen uitwisselen.

Vandaag een mountainbike gehuurd, om wat bodega´s buiten de stad te bezoeken. Eerst een leuke rondleiding gehad bij een vrij grote bodega (3 miljoen liter wijn per jaar). Indrukwekkende tanks en ondergrondse ´zwembaden´. Toch wel interessant om de verschillende manieren van ´rijpen´ te zien en de uitleg van de gids aan te horen. Daarna naar een bodega waar we aan konden sluiten bij het einde van de tour (het proeven), we wilden later op de dag nogmaals naar deze bodega om de hele tour te doen, maar helaas was ie toen al gesloten. Een van de bekendste bodega´s waar we naar toe wilden bleek entree te heffen, nou, dacht het niet. Dus weer lekker terug naar het hostel. Tussen al het wijn drinken door wilden we nog een grot bezoeken (La Cueva de Suri) met rotstekeningen, na eerst een lunch aan het centrale plein in Cafayate te hebben gegeten (rijst met gehaktballetjes en een Milanesa met frites), stapten we weer op de fiets. Fedora haakte halverwege af (het was bloedheet en het was een zandweg die langzaam opliep). Ik besloot verder te fietsen en kwam uiteindelijk bij een paar huisjes terecht. De zoon des huizes wilde me wel helpen om naar de grot te komen, maar aangezien ik het ook wel zo´n beetje gehad had, besloot ik na even met hem gebabbeld te hebben om naar het hotel terug te gaan. Na een frisse duik in het ijskoude zwembad konden we ons bodegabezoek vervolgen. Een bodega vond het wel goed met alle rondleidingen en daar was het een soort self-service. Ze hadden een museumpje en er stonden een paar enorme houten vaten. Dit was wel de enige bodega waar we de demi-sec rose hebben geprobeerd.
Al met al zijn we ontzettend moe. We hebben zojuist een stuk taart met een milkshake genomen en de kaartjes voor de bus van 9.00 morgenvroeg naar Salta gekocht. Vanavond gaan we (denken we) lekker eten bij een iets duurder restaurant. Gisteren gegeten bij El Criollo, een echte toeristentent. Het eten was goedkoop, maar niet echt goed.
Morgen dus met de bus naar Salta. Dat is ongeveer 4 uur reizen, dus we hebben de hele middag om deze volgens de Argentijnen mooie stad (Salta La Linda, Salta de knappe) te bezoeken. Daarna gaat het via de kleine dorpjes Humahuaca en Pumamarca naar San Salvador de Jujuy (de hoofdstad van de meest noordelijke provincie) en daarna via La Quiaca en Villazon, Bolivia in.
Het weer is nog steeds perfekt, ik geloof dat we al met al 2 dagen regen hebben gehad, waarvan we 1 dag in de bus zaten. Gisteren was het hier bewolkt en het schijnt zelfs gesneeuwd te hebben in de plaats waar we een aantal dagen geleden nog een strakblauwe lucht en volop zon hadden (Tafi del Valle).

FOTO´S

Het uploaden van de foto´s duurt erg lang. Fedora heeft echter alles netjes voor elkaar op haar pagina: http://fedo8.spaces.live.com/photos/

Daar staat alles netjes onderverdeeld per dag, of per regio, of per nationaal park. De meest recente foto´s staan bovenaan.

Het mooie en gezellige Cafayate

Dit is al onze derde dag in Cafayate. We zijn verhuisd van het ene hostel (El Portal de Las Vinas), naar een goedkoper hotel (El Hospedaje). In El Portal stond Fedora onder de douche en kwam de eigenares twee keer vragen of het water goed heet was, verder wilde ze alles weten. Het was goed bedoeld, maar gastvrijheid moet wel zijn grenzen kennen natuurlijk. Nu dus in een perfekt hotel. Echt relaxed met weinig gasten, een mooie patio en een goed ontbijt (daar kwamen we vanmorgen achter). Gisteren (maandag 7 april) een geweldige excursie gedaan naar La Quebrada de Las Conchas. Een werkelijk fantastische route langs imposante rotspartijen en betoverende valleien. Om 14.00 werden we verwacht bij het reisburootje waar we de tour geboekt hebben, en rond 14.15 konden we dan vertrekken. Het gezelschap was weer een leuke mix van Argentijnen, Amerikanen, Een duitste met een vriend uit Peru, een Nederlander (met een Argentijnse vrouw ;-)) een stel jongeren uit Noorwegen en een vreemde snoeshaan die al snel bekend stond als Jezus (met een baard van een half jaar, een brilletje en lang haar). Later ook wel Ikea en Johann genoemd, want volgens de rest van de groep kwam ie uit Zweden. Bleef apart van de groep en zei geen woord (dat zou hem later nog opbreken, dus blijven lezen!!!). Goed, met een vol busje dus door de schitterende vallei, waarbij er diverse stops gemaakt werden. De omgeving hier is echt schitterend en ontzettend gevarieerd. We hebben diverse korte hikes gemaakt en 1 vrij lange, rotsen beklommen, over smalle padjes geklauterd voor fantastische uitzichten, de keel van de duivel gezien (La Garganta del Diablo), El Amfiteatro bezocht (het amfitheater). El Amfiteatro en La Garganta waren bizarre kloven cq. ravijnen gevormd door rode rots. In het Amfiteatro worden zelfs concerten gegeven, de akkoestiek is er 80 procent van de akkoestiek in El Teatro Colon in Buenos Aires (een door mensen gebouwde opera a la de Opera in Parijs). Moet zeggen dat ik wel kan blijven schrijven, het was echt een fantastische dag. Tijdens de langere hike werd er behoorlijk geklommen en daar was het waar we Jezus kwijtraakten.....boven op de berg werd er dus gefloten en Ikea geschreeuwd om te zien waar ie was. De arme gids rende de berg af en is het hele park doorgelopen op zoek. Ondertussen liepen we terug naar de bus en daar zat ie in zijn eentje op een steen. Een vreemde vogel (het schijnt dat ie in zijn eentje van het zuiden van Argentinie naar het noorden is gefietst en dat hier zijn fiets is gejat). Ik moet zeggen dat ik wel een beetje medelijden met hem had. Al met al was de laatste stop La Garganta...en dat was met net iets te veel. In plaats van opnieuw te klimmen bleven Fedora en ik met een Argentijns stel en een Amerikaanse vrouw achter. Dus wederom ons levensverhaal verteld en over allerlei zaken gebabbeld. De tour bracht ons weer netjes naar het echt superleuke plaatsje Cafayate, waar we rond 20.15 aankwamen. De tour was zes uur lang, het voelde als een hele dag. ´s Avonds gedineerd met het Argentijnse stel (David en Claudia uit SantaFe een provincie ten noorden van Buenos Aires). Ook maar eens de witte wijn geprobeerd (echt zoet, lekker) en gepraat over dat rare landje Holland. Ze stonden erop om de rekening te betalen en aangezien het weigeren hiervan echt een belediging is was er dus gratis eten. David is de eigenaar van een water bottelarij (water in flessen doen in normaal Nederlands), dus we voelden ons iets beter aangezien het welgestelde Argentijnen waren. Natuurlijk onze visitekaartjes aan hun doorgegeven en telefoonnummers uitgewisseld, was echt gezellig en het eten was goed. Vandaag rusten we lekker uit. Straks lekker een ijsje (met wijnsmaak) en we hebben gelunched bij het Casa de Empanadas. We wilden vandaag een mountainbike huren, maar we blijven waarschijnlijk nog een nachtje langer (we hadden twee nachten geplanned, maar dat werden er al snel 3 en nu dus vier), en willen morgen dan een tochtje maken langs de bodegas en wat mooie plekken in de buurt. Okay, er is heel veel te vertellen, maar ik wil even wat foto´s op de blog plaatsen, dus dat ga ik nu even doen.

We zijn in de provincie Salta

Gisterenavond ons laatste diner in Tafi del Valle. Eerst ´s middags een lekker stuk taart gegeten bij een Casa de Te (Theehuis). Een enorm stuk frambozentaart voor mij en een enorm stuk chocoladetaart (Bombon) voor Fedora. Het diner hadden we bij Don Pepito, onze vaste ober Gustavo stond ons al op te wachten. We besloten om samen een tortilla de papas te nemen (aardappeltaart) en een bife de chorizo van 500 gram. De tortilla konden we niet meer op, dus die werd netjes ingepakt als lunch voor de volgende dag. Als dessert waren er weer aardbeien met creme de Chantilly. Vanmorgen na het ontbijt afscheid genomen van Marcos en zijn collega van hostel Nomade en om 10.00 werden we opgepikt door Jose, onze chauffeur. Hij had zijn vrouw Maria meegenomen, dus het werd een soort gezinsuitje met surrogaatouders naar Cafayate. Opnieuw een schitterende route vanuit Tafi del Valle, via Amaicha del Valle naar Cafayate. Even gestopt bij het hoogste punt onderweg (3000 meter en nog wat), op een plek die de kleine hel heet (vanwege de droogte en de hitte, maar dat viel nog wel mee). Onderweg waren er onder ander enorme cactussen te zien en opnieuw veel lama´s, geiten, paarden en gaucho´s. Nog even gestopt bij een aantal gaucho´s die hun stieren aan het brandmerken waren, een gevaarlijk karweitje. Na een aantal uur kwamen we aan in het stadje Amaicha del Valle. Hier hadden we een museum willen bezoeken, maar dat was helaas gesloten. Gelukkig konden we door de hekken veel zien en een aantal foto´s maken. Even verderop dan het hoogtepunt van vandaag, de ruines van Quilmes. Tegen de bloedhete bergwand aan is een dorp gebouwd waar 2000 mensen geleefd hebben. Een kleine hike gaf ons een mooi overzicht over de ruines, het was echter bloedheet, dus we besloten niet te lang te blijven en verder te gaan naar Cafayate. Salta inrijdend werd meteen duidelijk dat dit een wijngebied is, enorme estancias met gigantische hoevelheden grond waarop druiven verbouwd worden. We werden netjes gedropped bij ons Hostel hier. Een wat oudere vrouw gaf ons een korte rondleiding door dit mooie hostel. Ze is wel een pietje precies, dit mocht niet, dat mocht wel, dit moest zo en zo. Maar goed, de kamer is mooi en we hebben een eigen douche. Na even gerust te hebben en de was te hebben gedaan (het is hier zo bloedheet dat de kleren zo droog zijn), het stadje in om eens te kijken welke excursies er gedaan kunnen worden. Onze chauffeur gaf ons nog een tip voor een hostel, en nadat we daar even gekeken hadden werd al snel duidelijk dat we naar dat hostel zouden verhuizen (goedkoper en met zwembad!). Voor morgen hebben we een excursie geregeld die ons naar een aantal schitterende rotsformaties brengt. We blijven hier waarschijnlijk drie nachten en willen ook nog een keer een mountainbike huren om een bodega in de buurt te bezoeken en een of andere grot. Tot zover, want er zit hier een jcohie zeer irritant een voetbalspel te spelen met het geluid voluit.....dat krijg je in die dorpjes waar verder niks te doen is, haha. Wij vermaken ons echter prima! Later meer......

Een Fries in Tafi del Valle

Vandaag de derde dag in Tafi del Valle. We hebben geluk met het weer, het is zonnig en warm. Wel af en toe een fris briesje en ´s avonds is het fris, dat krijg je als je in een vallei zit. Vanmorgen werden we om 10.00 opgehaald door onze prive chauffeur. Via een mooie weg door de groene bergen en valleien hier, aangegaapt door lama´s, koeien, paarden en varkens, stopten we eerst bij een mooi uitzichtspunt over de vallei waar het stadje Tafi del Valle in ligt. Vervolgens een stop bij een uitzicht over de groene bergen en een stop bij een Estancia, omgebouwd tot een hotel. Na een rit van ongeveer 2 uur, kwamen we aan bij het kleine parkje Los Menhires. Een aantal stenen, sommigen gegraveerd met tekeningen en tekens, die hier in de buurt gevonden zijn en die men bij elkaar gebracht heeft in een park dat voor een paar pesos bezocht kan worden. Leuk om te zien. Vervolgens nog even gestopt bij het grote meer en ons laten droppen bij het busstation. Vandaar was het een paar minuutjes lopen naar een restaurantje waar we wat wilden eten. Een keer wat anders dan parilla (de argentijnse barbecue). Hier was er lama met een zoete saus en puree (Fedora´s keus) en varkensvlees in een zoetzure saus met rijst (voor mij). Een klein restaurantje annex souvenirwinkeltje gerund door.......een zoon van een Friese vader (Hoogma) en een Argentijnse moeder, dus lekker gekletst over Nederland en Argentinie. Nu zitten we even in het hostel te lezen en te internetten. Zometeen gaan we weer even het stadje in en misschien nog even naar het museum hier een paar honderd meter vandaan (iets met Jesuieten geloof ik). Morgen brengt onze chauffeur ons via diverse interessante plekken (met als hoogtepunt de ruines van Quilmes) naar Cafayate, onze volgende stop op onze reis verder naar het Noorden. Gisteren trouwens huisgemaakte chocola gekocht bij een klein stalletje hier. De verkoopster kwam uit Bolivia, en aangezien we daar ook terecht zullen komen toch maar even een beetje geinformeerd.....misschien dat we op de terugweg vanuit Peru, nog twee extra steden in Bolivia aan gaan doen, we zien wel.

Tweede dag in Tafi del Valle

Vandaag een vrije dag. We zijn vanmorgen na het ontbijt in het hostel het stadje even ingelopen. Naar het busstation en gelukkig troffen we daar onze chauffeur van gisteren, hij stond op het punt om weg te gaan. Voor morgen een excursie geregeld naar Los Menhires en voor overmorgen of de dag erna een mooie excursie naar onder andere de ruines van Quilmes. Ideaal, want deze excursie stop in Cafayate, en dat is onze volgende geplande stop. Het scheelt ons dus een busticket en ook de excursies zijn veel en veel goedkoper. We hebben zojuist gelunched en we zijn in een goed humeur. Het weer is goed en vanmorgen konden we zonder enige problemen geld wisselen bij de lokale bank! In het hostel loopt een puppy van een Chihuahua rond, geweldig beest, totaal ADHD. En natuurlijk grommen naar de 10 keer grotere hond die er ook rondloopt. Verder is dit de perfekte tijd om te reizen, nog volop zon en ontzettend rustig. De planning loopt perfekt en als we tijd hebben gaan we misschien iets meer reizen in Peru, of heel misschien naar de watervallen van Iguazu op de grens van Brazilie en Argentinie. Daar zijn we een aantal jaar geleden al geweest, maar dat is zo ontzettend mooi, dat we er graag nog een keer naar toe willen.

Tafi del Valle

Vandaag de bus om 16.00 genomen naar Tafi del Valle. Een schitterende route over een met groene bergen omgeven weg met vele bochten. Een omgeving met vele watervalletjes en een wildstromende rivier. Uiteindelijk kwamen we uit op een groene vlakte met een groot meer en reden we het kleine stadje Tafi del Valle binnen. We wisten meteen dat dit onze ruststop zou worden. De stad is echt leuk, met gezellige restaurants en vele winkeltjes met artesenales (souvenirs uit deze regio). We besloten om een remis naar het hostel te nemen, dat een beetje afgelegen ligt. Een mooi hostel aan de rivier met een mooi uizicht op de groene bergen. De man van de remis regelde ook excursies, voor een goede prijs. Morgen gaan we alles op ons in laten werken, even de stad in om andere hostels te bekijken (misschien dat we iets dichter bij het centrum willen zitten), de excursies te regelen en te shoppen. Zoals gezegd zullen we hier wat langer blijven minimaal toch wel 3 of 4 nachten. Er zijn ook veel dingen te zien in de omgeving hier. We hebben internet in het hostel (dat trouwens Nomade heet), maar dat is erg langzaam. Vanavond hebben we lekker gegeten bij een restaurant in de stad. Empanadas van lamavlees, een stoofpot van geitenvlees en als desert voor mij aardbeien met slagroom en Fedora vijgen. Echt ontzettend lekker allemaal. Het mooie is dat het seizoen hier een beetje voorbij is, dus alles is lekker rustig. De komende dagen gaan we dus even relaxen met die vele uren en vele, vele kilometers (denk toch wel al zo´n 3000 kilometer) aan reizen in ons lichaam.

We gaan naar Tafi del Valle

We staan op het punt om de bus van 16.00 naar Tafi del Valle te nemen. Het is een ritje van 3 uur en de omgeving schijnt daar schitterend te zijn (het is een soort toeristische ´omweg´ om vanaf de provincie Tucuman in de provincie Salta terecht te komen). Vanmorgen hebben we geprobeerd om geld te wisselen bij de Banco Frances, wat een drama zeg. Niemand weet iets en na meer dan een half uur in de rij, blijk je allemaal gegevens nodig te hebben die we niet bij ons hadden. Je kunt in alles merken dat ze hier niet echt ingesteld zijn op toerisme wat dat betreft. Maar goed, een bezoek aan het Casa de Tucuman maakte weer veel goed. Het was hier dat de leiders van de verschillende provincies van Argentinie bij elkaar kwamen en besloten om het land Argentinie te stichten en de onafhankelijkheid van Spanje een feit te maken. We hebben de officiele, originele kamer gezien waar de akte getekend is en ook een kopie van de originele akte.

Daarna lekker een picada gegeten met salami, ham, milanesas,kaas,olijven,vlees en brood. Zometeen dus op weg naar Tafi del Valle.

Foto´s: Het Casa de Tucuman,het parlementsgebouw,de katedraal bij nacht en het parlementsgebouw bij nacht.

Avond in Tucuman

Nog even een snel berichtje voordat we naar bed gaan. We zijn vanavond nog even de stad ingegaan. Alles was mooi verlicht en voor het regeringsgebouw was de straat afgezet, er is blijkbaar een rally voor oude auto´s aan de gang. De 500 mijls van Salta. Allemaal oude Porsches, Alfa Romeos e.d. stonden aan het grote plein in de stad geparkeerd. We hebben wat gegeten bij een restaurantje aan de zogeheten ´peatonal´, een voetgangersgebied verboden voor auto´s. Morgen (donderdag 3 april) nemen we om 16.00 de bus naar Tafi del Valle, daar is echt heeeeel veel te zien, dus misschien blijven we wat langer (als het hostel goed en mooi is).

Aangekomen in Tucuman

Hehe, eindelijk fatsoenlijk internet in ons hostel in Tucuman. In een oud huis zijn hier een aantal kamers gevestigd. We hebben een prive kamer met een gedeelde badkamer, het ziet er allemaal netjes uit. Gisteren dus met de bus vanuit Valle Fertil vertrokken terug naar San Juan. We kwamen iedereen weer tegen die ook met de tour meegeweest was. De bus vertrok om 14.00 en na onderweg een aantal personen te hebben opgepikt (die reizen dan mee naar het eerstvolgende dorpje) kwamen we rond 18.00 aan in San Juan. Een rit die trouwens ook gaat langs Disfuncat Correal. Het was hier dat een vrouw overleed terwijl haar baby bleef leven door 3 dagen lang nog moedermelk te kunnen drinken. Iedereen laat hier dus allerlei zaken achter (voornamelijk flessen met water), eigenlijk is het een grote troep. Enfin, na de 4 uur durende rit (af en toe net een achtbaan over de weg met bergjes en dalletjes), aangekomen op de busterminal van San Juan en tTerwijl ik op de bagage pastte, ging Fedora op zoek naar een rechstreekse bus naar Tucuman (de hoofdstad van de provincie Tucuman). Gelukkig snel een bus gevonden die zou vertrekken om 21.15. Dus we hadden mooi even tijd om een koffie te drinken in een kiosco dichtbij het busstation en ondertussen even de kaart erbij te pakken voor de verdere planning. Al met al vertrok de bus rond 22.00, we hadden besloten om onderin de bus te zitten en dat was een goede keus, we zaten er met zijn drieen, dus het was lekker rustig. De bussen zijn ideaal, we proberen voor lange afstanden te kiezen voor een cama (een stoel die ver achterover kan), en we willen ook nog een keer ejecutivo reizen (dan heb je een stoel die je volledig als bed in kunt stellen). Vanmorgen kwamen we rond 8.30 aan in Tucuman, een bijzondere plaats in Argentinie, want het was hier dat Argentinie ontstaan is. In het Casa de Tucuman is het verdrag getekend. Vanmorgen zijn we even de stad ingelopen om het betreffende huis op de foto te zetten, evenals de kathedraal en het regeringsgebouw. Het is een mooie stad met veel historische gebouwen. Fedora is nu empanadas aan het halen en daarna gaan we weer even de stad in.

Tijdreizen in Argentinie

Jawel, het is mogelijk! Tijdreizen in Argentinie. We zijn op dit moment in San Agustin del Valle Fertil. Een heeeeeeeel klein plaatsje dat als uitgangspunt dient voor het bezoeken van de nationale parken Valle de La Luna en Talampaya. Eergisteren zijn we vertrokken vanuit San Juan en na 4 uur met de bus kwamen we hier aan. Het hostel is.....tsja....eenvoudig....het is een posada. Een patio met daaromheen een aantal kamers. De patio is mooi, maar alles is extreem vervallen, we hebben een eigen douche, uit het jaar nul. Met het weer hebben we extreem veel geluk. Toen we hier aankwamen (zondag 30 maart) was het niet mogelijk om Valle de la Luna te bezoeken vanwege de regen. Het was dus even afwachten. Gisteren dus wel de excursie kunnen doen. We werden om 7.45 opgehaald. Het heet hier Valle Fertil (vruchtbare vallei) vanwege de vochtigheid hier. De omgeving is dan ook vrij groen en op weg naar de nationale parken hing er een dikke laag vochtige mist. Talampaya was echt schitterend, met een busje door een ravijn met aan beide zijden meer dan 150 meter hoge, steile, rode rotswanden. Af en toe uit het busje voor fotos of een korte hike (rotstekeningen van indianen,botanische tuin etc.). We werden nog bekogeld door een condor die niet wilde dat we bij zijn nest in de buurt kwamen. Vervolgens op naar de Valle de la Luna (de maanvallei). Eerst even het museum bezocht, want de tourguide was net weg. In het museum onder andere het oudste gevonden fossiel van een dinosaurier en een paar repliaca´s van dino´s die hier rondgelopen hebben. Daarna het park zelf in met een gids. Vrij indrukwekkend met inderdaad een maanlandschap en vreemde rotsvormen ontstaan door wind en water erosie. Dit gebied staat bekend om de dinosaurierbotten die hier gevonden zijn en nog steeds worden gevonden. Uiteindelijk waren we om 20.15 weer terug in onze posada. Vanuit hier wilden we doorsteken naar La Rioja en vervolgens naar Catamarca en Tucuman. Die bus gaat maar 3 keer per week (maandag, woensdag en vrijdag) om 3.00 uur s nachts. Aankomende woensdag is echter een feestdag in Argentinie, en tsja......in een gehucht als dit gaat dan de bus maar gewoon niet.....We besloten dus om terug te gaan naar San Juan om van daaruit ons geluk te beproeven. We vertrekken vandaag (dinsdag 1 april) om 14.00 uur. Vanmorgen regende het als een idioot, nu schijnt het zonnetje echter alweer. De hele wereld is hier vertegenwoordigd. Er is een meisje uit Spanje, een stel uit Frankrijk, nog een stel uit Frankrijk een oudere man uit Australie en veel Portenos (inwoners van Buenos Aires).

Foto´s Ons hostel in Valle Fertil (op de foto lijkt het nog wat),Talampaya National Park,Meer dino´s in Ischigualasto (museum bij Valle de La Luna),Maanlandschap in de Valle de la Luna.

fedo8.spaces.live.com

FOTOOOOOOOOOOOOOOOOOOOS

KIJK VOOR FOTO´S OP FEDO8.SPACES.LIVE.COM

Het is een beetje behelpen met het uploaden van de foto´s. Gelukkig heeft Fedora ze op haar webpage kunnen zetten. Daar kun je dus kijken naar Fedora en Huub aan het eten, Fedora en Huub in de bergen, Fedora en Huub drinken een cocktail etc.etc.

In San Juan!

Zo, we zijn 2 dagen en 600 kilometer verder in de tweede provincie die we aandoen tijdens onze reis: San Juan. In Malargue hebben we eergisteren (donderdag 27 maart) onze twee excursie gedaan. Om 9.30 zouden we opgehaald worden uit het hostel (waar we trouwens helemaal alleen waren nu), het werd iets later en uiteindelijk stopte een blauwe 4x4 voor ons hostel rond 10.00. Dit keer was onze chauffeur Santiago (bij de eerste excursie was Miguel onze chauffeur en gids, een aardige vent). Er was geen benzine te krijgen in Malargue, dus we hoopten maar dat we genoeg hadden om heen en terug te komen naar de Valle Hermoso, midden in de Andes. Santiago was nogal praatgraag, dus we hadden genoeg om naar te luisteren de hele excursie. De rest van het gezelschap bestond uit het stel dat we een dag eerder al ontmoet hadden (meisje dat met Fedora Engels gestudeerd heeft en haar man) en 2 dames uit Buenos Aires. Weer was ik de enige uit Hengelo. Na eerst gestopt te zijn bij een monument ter nagedachtenis aan de militairen die afgeslacht waren door indianen (net goed, want de indianen zijn de oorspronkelijke bewoners hier, het monument slaat dus eigenlijk nergens op) en een monument op de plek waar San Martin langs is gekomen met zijn tocht om Zuid Amerika te bevrijden, kwamen we aan bij de eerste echt interessante stop: Valle de los Molles, een schitterend uitzicht over een ravijn met een rivier in de diepte. Volgende stop waren de Pozos de las Animas (diepten der geesten is een slechte vertaling). Laat zich het beste omschrijven als twee gaten in de aarde, 1 gat is langzaam ontstaan, 1 gat plotseling. De bodem is gevuld met water en dit geeft een bizar natuurlijk fenomeen. Het lijkt eigenlijk een beetje op een krater, heel apart om te zien. Onderweg werd er nog even gestopt bij een hotel met bronnen. De oudere gasten verwelkomden ons nogal lacherig, wat moesten al die jonge gasten nou. Het was een beetje een vervallen oord, maar goed, het staat er dan ook al sinds de jaren 40. Ze waren wel zo vriendelijk om ons de bronbaden even te laten zien. Met de geur van zwavel in de neus, toch maar even met de vinger in het water, lekker warm (40 graden)). De tour vervolgde naar Las Lenas, een zeer bekend wintersportoord hier. Nu was het echter een dodenstad. Kamers in het duurste hotel kosten er 6000 dollar per week! Gelukkig was de supermarkt wel open, dus daar even een zakkie chips gescoord. Hup weer in de 4x4 om door het schitterende landschap van de Andes verder te rijden naar het eindpunt van de excursie: El Valle Hermoso (de mooie vallei). Onderweg heel weinig verkeer, hobbelige wegen en af en toe een stel echte gauchos met honderden geiten, wilde paarden, schapen en koeien, geweldig om allemaal te zien. Uiteindelijk op 3000 meter hoogte het echt fantastiche uitzicht over deze schitterende vallei. We waren gelukkig de enige groep en de stilte is er indrukwekkend. Werkelijke een van de mooiste plekken die ik op aarde gezien heb. We besloten een korte hike te maken naar een nog hoger gelegen punt, voor een nog beter uitzicht. De chauffeur wilde naar een restaurant om wat te eten, maar iedereen had sandwiches meegenomen en we vonden dit zo´n mooie plek, dat we al snel twee grote rotsen hadden omgetoverd tot een gezellig openlucht restaurant. Wel jammer dat mijn Spaans nog niet echt top is, gelukkig kreeg ik toch wel wat mee van het indrukkwekkend verhaal van het vliegtuig dat hier in 1972 ´dichtbij´ in de Andes neergestort is met daarin een rugbyteam uit Uruguay, veel kwamen er er niet levend vanaf, enkelen hielden zich 72 dagen in leven door het eten van.......hun teamgenoten. Uiteindelijk besloten 3 personen erop uit te gaan, na 10 dagen kwamen ze iemand tegen, dit bleek uiteindelijk hun redding te zijn. Van de 45 personen op het vlieguig, hebben uiteindelijk 16 personen deze hel overleefd. Ken je dit verhaal niet, huur dan eens de film ´Alive´ (of lees 1 van de vele boeken). Onze gids is met twee overlevenden teruggegaan naar de plek waar het vliegtuig nog steeds ligt (een ´trekking´ van 3 dagen), dus hij had er veel verhalen over te vertellen. Het was ondertussen weer tijd om terug te gaan naar Malargue. Onderweg was er nog 1 stop, La Laguna de Nina Incantada (Het meer van het betoverde meisje), omgeven door rotsen ligt dit meer in een groene vallei. Het water is groen-blauw. Uiteindelijk waren we rond 17.30 weer terug in Malargue. We besloten met het ontmoette stel uit eten te gaan en het leek ons een goed idee om de geiten die we onderweg tegengekomen waren eens aan een smaakproef te onderwerpen. Chivito (geit) is iets dat je in deze regio geprobeerd moet hebben. Een en ander smaakte wel goed. De hele geit wordt in stukken op de parrilla gegooid en zodoende kun je alle onderdelen proberen (klinkt een beetje cru). Na de tijd nog even een lekker cocktail gedronken in onze favoriete bar/restaurant. Vrijdag was het dan tijd om te vertrekken.Inmiddels hadden zich twee nieuwe gasten gemeld in het hostel. Een meisje uit Mendoza dat de avond ervoor gezongen had in een bar in Malargue en.....jawel....een schipper uit Amersfoort, een grote kerel die de hele wereld al afgevaren had en nu op avontuur door Zuid-Amerika. We hebben hem maar afgeraden om naar de grotten te gaan, ik denk dat ie daar vast was komen te zitten. We hadden een taxi geregeld naar het busstation, maar de bus stopte ook vlakbij het hostel. Dus weer 9 pesos uitgespaard door de taxi te cancellen. Hop in de bus naar Mendoza om 13.00 (5 uur reizen), even een bakkie doen (cappuccino met 2 empanadas) op het busstation van Mendoza om vervolgens om 20.00 de bus te nemen naar San Juan (2 en een half uur), de hele rit was er regen. We kregen zelfs nog een diner voorgeschoteld. Vervolgens met de taxi naar het huis van de ouders van een oud-collega van Fedora. Daar werden we erg hartelijk ontvangen, ze hadden zelfs folders geregeld en allemaal mooie verhalen over de omgeving. Toch maar snel een douche genomen en naar bed. En zo zijn we uiteindelijk aanbeland bij vandaag, zaterdag 29 maart. Een bewolkte, maar droge dag in San Juan. Vreemde stad, beetje Buenos Aires, maar dan natuurlijk een stuk kleiner, er is hier een aardbeving geweest in 1944 (er zit hier een breuklijn) en dus staan er veel ´foute´ gebouwen, een vrij moderne kerk etc. Niet echt ons ding, maar goed. De regio San Juan is bekend om het nationale park Valle de la Luna (de vallei van de maan), waar veel dinosaurierfossielen zijn gevonden (en nog steeds worden gevonden). Vlakbij ons thuis hier, zit het natuur historisch museum (dino-museum) en daar zijn we dus even geweest. Het is gevestigd in het oude treinstation. Helaas was er maar 1 complete dino te zien, de rest gaat op wereldtour en werd klaargemaakt voor transport). Desalniettemin was het indrukwekkend en hadden ze wel een aantal echte fossiele dino opgravingen om te laten zien. De gids kon ook een beetje engels, dus het was een kort, maar leuke tour. Daarna een bezoek gebracht aan het geboortehuis van Sarmiento (wie kent hem niet?), een oud-president die veel goeds heeft gedaan voor het land (gratis scholen voor iedereen bijvoorbeeld). Nu zitten we dus weer eens in een internetcafe. Zometeen gaan we de toren van de stad beklimmen naast de kerk. En als alles goed gaat, zitten we morgen in de bus naar Valle Fertil om van daaruit de twee nationale parken Valle de La Luna en Talampaya te bezoeken, we verblijven daar in het stadje San Agustin de Valle Fertil, dat schijnt een soort Western-stadje te zijn.

Foto´s: Pozos de Las Animas, Ski-oord Las Lenas, Valle Hermoso, Een dino in San Juan, Het huis van Sarmiento in San Juan

De heksengrot

Ik weet het, de titel van vandaag klinkt als de titel van een kinderboek, maar dat is het niet. Nadat we vanmorgen afscheid hadden genomen van de mondige Amerikaan die Zuid-Amerika als zijn nieuwe thuis wil hebben en de Zwitser die al 4 jaar de wereld rondtourt op zijn fiets, werden we rond 10.00 opgehaald voor onze eerste excursie naar La Caverna de Las Brujas (de grot van de heksen). Fedora en ik waren behoorlijk geradbraakt, ik voelde me gisterenavond nog steeds niet lekker (kreeg de dubbele hamburger en het biertje echt niet naar binnen bij het plaatselijke restaurant) en de hele nacht zijn we wakker gehouden door muggen....maar goed, met een zelfgemaakt ontbijtje achter de kiezen voelden we ons al snel wat beter. Eerst nog even naar twee andere hostels om 3 andere personen op te halen en vervolgens op naar de grot, via een landschap ontstaan door aardverschuivingen, vulkanen en lavastromen. Ongelooflijk, maar 1 meisje van onze tour heeft Engels gestudeerd met Fedora, dus die konden mooi bijkletsen. Iedereen kwam trouwens uit Buenos Aires, ik was de enige uit Hengelo. Na even gestopt te zijn bij een mooi uitkijkpunt over de Valle de Rio Grande (Vallei van de Rio Grande) kwamen we aan bij de toegang tot het nationale park. Even de prijzen gecontroleerd van het restaurantje en onszelf op de schouder geklopt omdat we gisteren onze eigen sandwiches al hadden ingeslagen. Na een wat hobbelige rit kregen we bij het ´basiskamp´ helmen uitgedeeld en begon de korte klim naar de ingang van de grot. Nou, de helm hadden we nodig. Het was echt kruip-door sluip-door, door een vochtig en glibberig gangenstelsel. We hadden echt het idee van een grotexpeditie. Wel indrukwekkend om een keer te doen (zeker als de gids vraagt even de lampjes op de helmen uit te doen en volledig stil te zijn, je hoort dan alleen het druppelen van het water, bezig aan het bouwen van stalagmieten en stalagtieten). Fedora besloot het laatste stukje niet te doen, en iemand anders van de tour was in het begin al afgehaakt, het was ook echt een claustrofobische gebeurtenis. Na het bezoeken van de grot even een korte lunchpauze om vervolgens te stoppen bij het hiking pad naar een waterval (Cascadas de Manqui-Malal). Ook dat was weer een boel geklauter, maar zeker de moeite waard. Onderweg waren er diverse fossielen te zien. Fedora zakte nog tot haar enkels diep in de klei, maar gelukkig werd haar humeur beter toen we uiteindelijk bij de waterval (met regenboog!!!) aankwamen. Even lekker opgefrist met het kraakheldere en frisse water en vervolgens de weg terug naar ons hostel (terug rond 17.30). Al met al een vermoeide maar geslaagde dag. Morgen staat een excursie naar de Valleien van de Andes op het programma. Oh, en de Grot van de Heksen. De legende wil dat 3 vrouwen wisten te ontsnappen aan de indianen, ze verborgen zich in deze grot. ´s nachts stookten ze er vuren en de indianen waren bang van de schaduwen die het vuur opwierpen. Op een dag zagen de indianen 3 uilen de grot uitvliegen, dus het moesten de vrouwen wel zijn die getransformeerd waren tot deze nachtdieren en dus moesten het wel heksen zijn en voila: La Caverna de Las Brujas. Ja, met zo´n verhaal voel ik me natuurlijk meteen beter, zometeen dus even lekker wat eten in het nog steeds zeer rustige Malargue. Morgen meer......

Foto´s: de gids vertelt interessante verhalen terwijl wij er als w calimero´s bijzitten, uitzicht op de grot, de hike naar de waterval.

16 uur in de bus naar Malargue

We zijn er! Na 16 en een half uur in de bus zijn we rond 13.30 gearriveerd in Malargue. Een slaperig stadje aan de voet van de Andes. We zijn gisterenavond met 20 minuten vertraging om 20.45 vertrokken uit Buenos Aires. De remis die ons op zou pikken van huis belde ons al verschrikt op, er was een brand in de straat (lift in een appartment) en de straat was afgezet, we moesten dus meteen met onze rugzakken aan het sjouwen om bij de remis te komen. Tot onze schrik was Fedora al meteen haar sweater kwijt. Gelukkig leverde een telefoontje naar huis het goede nieuws op dat het kledingstuk nog in de remis lag, haar moeder kon hem ophalen. Na een lange reis dus aangekomen in dit kleine stadje in Mendoza. Het paasweekend zit er net op, dus het is hier nu heel erg rustig, eigenlijk is het ook meer een wintersport oord, het bekend Las Lenas wintersportgebied ligt hier vlakbij (gaan we ook nog naar toe). Het hostel is simpel, maar netjes, we hebben een privekamer met eigen douche en toilet. We wilden wat eten, maar het restaurant in de buurt was een beetje te duur voor een snelle lunch, dus besloten we om wat empanadas en een fles cola te halen bij een zogeheten Rotiseria (soort winkeltje met verse spullen). Voordeel van een hostel is dat we dit lekker in de gezamenlijke ruimte op konden peuzelen. Verder hebben we vandaag twee exursies geboekt. Morgen en overmorgen zijn we dus de deur uit, vrijdag nemen we denken we om 13.00 de bus naar Mendoza om daar aan te komen om 18.00 uur. Vandaar vertrekt dezelfde bus om 20.00 en die brengt ons uiteindelijk naar San Juan, waar we 1 of 2 nachten zullen verblijven bij de moeder van een oud-collega van Fedora (Lorena). Het getrek met de rugzak valt mee, het ´leven vanuit een rugzak´ is even wennen, je pakt niet alles uit om vervolgens alles weer in te pakken, dus enige mate van (re)organisatie is nodig. Het weer is hier perfekt, een graadje of 25 met een lekker fris briesje. Internetcafe hebben we nu dus ook gevonden (2 peso per uur = 40 cent, dus dat gaan we veel gebruiken).
Morgen meer nieuws! En wie weet ook wat foto´s.

De foto´s: het hostel in Malargue, Main Street Malargue, eindelijk een lekker Andes biertje.

We staan op het punt om weg te gaan

Nou, nog een paar minuten en dan worden we opgehaald door de remis (particuliere taxi). Ik voel me wat beter, maar ben wel erg moe, dat wordt dus slapen in de bus hoop ik. Gelukkig hebben we iets luxer vervoer dan de voorgaande jaren. De stoelen kunnen nog iets verder in de slaapstand. Morgen hopen we rond 12.00 aan te komen in Malargue, vanaf daar dan meer nieuws (indien we de mogelijkheid hebben).

Het chinese eten is niet zo goed gevallen

Gisterenavond waren er milanesas als avondeten, bij El Halcon hebben we twee porties frites besteld (helaas zijn de frites hier altijd zacht....). Afgelopen nacht slecht geslapen, het chinese eten van zaterdag is denk ik niet helemaal goed gevallen. Vandaag voel ik me dus een beetje duf, en dat met een 16 uur durende busreis voor de boeg....aaarrrrgggghhhhh.....
Nou ja, we gaan denk ik rond 18.30 hier weg, de bus naar Malargue gaat om 19.20, vanaf het busstation hier dichtbij in de wijk Liniers. Ik hoop dat we morgen toegang hebben tot internet, zodat we jullie op de hoogte kunnen houden van onze avonturen.

Wandelen met Navira

Aangezien de hond nooit buiten komt, leek het ons een goed idee om te gaan wandelen in de wijk waar Fedora voorheen gewoont heeft. Dat ging allemaal hartstikke goed. Een lange route langs het huis waar ze gewoond heeft, het appartement waar ze woonde toen we elkaar leerden kennen en de oude school. Als lunch waren er vandaag canelones (soort gevulde flensjes), niet echt mijn favoriete gerecht.