Op de grens van Argentinie en Bolivia

We zijn gearriveerd in La Quiaca, een klein (beetje smerig) stadje op de grens van Argentinie en Bolivia. Je kunt hier lopend naar Bolivia, naar het stadje Villazon, dat hebben we al zien liggen. Het lijk een beetje op een krottenwijk. Gisterenavond nog gegeten in Purmamarca, een duurder restaurant, maar het eten was niet echt beter, ze hadden allemaal moeilijke dingen op het menu staan, die uiteindelijk heel gewoon bleken. Wel mijn eerste Quilmes Stout (donker bier) gedronken, lekker. Gisteren nog vergeten te melden dat ik mijn eerste coca-blaadje geproefd heb. Cocabladeren worden hier gekauwd om hoogteziekte te bestrijden (alhoewel ik mij afvraag of ze er hier ook niet een beetje verslaafd aan zijn). Fedora had gisteren tijdens de rit naar de zoutvlake wel wat last van misselijkheid en duizeligheid, maar dat kan ook gekomen zijn door de vele bochten. Goed, vanmorgen dus rond 10.45 vertrokken vanuit Purmamarca. We wilden een tussenstop maken in Tilcara, maar we bekeken het zo eens vanuit de bus en dachten......nou nee. Dus een ticket gekocht bij de buschauffeur zodat we door konden reizen naar Humahuaca (geweldig he die Indiaanse namen). Daar kwamen we rond 12.45 aan en dat bleek een leuk stadje te zijn. Meteen geinformeerd naar een bus naar La Quiaca, die zou rond 14.45 gaan, dus meteen de tickets gekocht en het stadje ingelopen.Ideaal is dat we onze grote rugzakken achter kunnen laten op het busstation (bewaakt). De prijzen zijn hier (in Humahuaca) nog lager dan in de vorige stadjes en steden die we bezocht hebben. 2 empanadas en een stoofpot van lamavlees voor 10 pesos (dat is 2 euro). Fedora besloot tot een salade. Na deze lunch nog even wat souvenirstalletjes bekeken en vervolgens met de bus naar La Quiaca. Het instappen was een beetje chaos. Er waren geen gereserveerde stoelen, dus iedereen stond maar wat en liep van voor naar achter, ook nog een aantal dames aan boord die drankjes en eten probeerden te verkopen.Uiteindelijk kwam Fedora naast een lokale vrouw te zitten waarmee ze lekker gebabbeld heeft. Ik zat een stoel schuin achter haar en besloot te genieten van het aparte landschap dat voorbij trok. Rond 17.00, na een rit door de hooglanden hier, met enkele tussenstops, kwamen we dus aan in La Quiaca. Het lijkt hier wel het einde van de wereld. Alles is dicht (het is zondag) en alles ziet er vervallen uit. Op het busstation al wel de eerste traditionele klederdracht van Bolivia gezien....kleine vrouwtjes met enorme gekleurde tassen op de rug en een ietwat vreemd hoog bolhoedje op. We besloten om de rugzakken op te binden en het stadje in te lopen op zoek naar een hostel. We hadden geluk, na een paar minuten vonden we een perfekt hostel. Wederom een kamer met een eigen douche en toilet.Alles hartstikke nieuw en een hele aardige gastvrouw. De prijs.....40 pesos voor 2 personen per nacht (8 Euro). Morgenvroeg willen we de oversteek maken naar Bolivia, waarschijnlijk per taxi. Als alles volgens plan verloopt zitten we om 14.30 in de trein naar Uyuni (in de duurste klasse, anders heb je een lama of een geit op schoot, geintje), maar wel in de duurtste klasse....het leven is hier gewoon anders en men sleept van alles mee, en voor ons zijn de prijzen in Bolivia echt extreem laag. Het is het armste land in Zuid-Amerika. Nogmaals, als alles volgens plan verloopt komen we dinsdagmorgen rond 1.15 (in de nacht) aan in Uyuni. We willen de eerste nacht verblijven in een hostel tegenover het station. Daarna willen we vanuit Uyuni de 3 of 4-daagse safari doen naar het landschap met de vulkanen en de meren met flamingo´s en natuurlijk de grootste zoutvlakte ter wereld! Okay, tot zover....we gaan zo eens kijken of we een restaurant kunnen vinden dat open is (anders vangen we zelf wel een lama of desnoods een zwerfhond).