COPACABANA!!!!!!! nee, niet die stad in Brazilie, maar aan het schitterende Titicaca-meer in Bolivia.

We hebben een paar zeer vermoeiende dagen achter de rug. Een 3-daagse jeepsafari naar het zoutmeer bij Uyuni en naar de uithoeken van Bolivia, een zeer desolaat en ruig gebied met vulkanen, bergmeren, geisers. Je vertoeft constant op een hoogte van boven de 3500 meter met uitschieters naar 4 en 5 duizend meter, er doen zich dan verschijnselen voor van hoogteziekte. Algemene lamlendigheid, een constante hoofdpijn en misselijkheid. Ik had er de tweede dag van de safari last van en Fedora de laatste dag. Het was wel een ongelooflijke ervaring. De eerste dag vertrokken we met een jeep vanaf het reisbureau waar we de safari geboekt hadden. Onze groep bestond uit een Zwitsers stel, een Zwitserse jongen alleen, wij twee en natuurlijk de chauffeur (en technicus) en een eigen kokkin. We vertrokken rond 10.45 met twee jeeps (totaal 12 toeristen). De groep in de andere jeep bestond uit een stel hongaren, een stel canadezen en 2 Ierse meisjes. De eerste dag stond in het teken van het zout. Eerst een bezoek aan het treinenkerkhof van Uyuni en vervolgens op naar de zoutvlakte. Een geweldige ervaring, zonder zonnebril is alles hier schitterend wit. Het doet het meeste denken aan 1 grote sneeuw- of ijsvlakte. Eerst gestopt bij een markt waar allerlei artikelen die van zout gemaakt worden, werden verkocht. Ik en een andere toerist werden daar ook nog even bespuugd door een Vicuna (soort kale lama), geweldige beesten verder. Er werd gelunched op het Isla de Pescado (Viseiland, omdat het de vorm van een vis heeft), midden op het zoutmeer. De eerste nacht werd er overnacht in een zouthotel aan de rand van het zoutmeer. Bedden, tafels, stoelen en het hotel zelf gemaakt van zout. Heel apart. Omdat een en ander zo afgelegen is, is er maar een paar uur elektriciteit. Er was koffie of thee met koekes en daarna het zoutmeer op om de zonsonderdag te zien. Na een lekker diner, snel naar bed, want de volgende dag zouden we vertrekken om 7.30. Wij besloten met onze groep wat vroeger op te staan om de zonsopgang te zien. De tweede dag was een zware. Een enorme afstand afgelegd om zeer afgelegen bergmeren en vulkanen te zien. De zon scheen volop, maar er stond een koude wind (ivm de hoogte). De veelkleurige bergmeren met groepen flamingo´s gaven een haast surreele indruk. Onder Ook was er een actieve vulkaan op de grens van Chili en Bolivia. Onderweg werd er weer gelunched. ´s avonds kwamen we aan bij het tweede hotel. Echt een drama. Een soort varkensstal met 6 oude ziekenhuisbedden. Geen warm water en vrijwel geen elektriciteit. De wc´s waren buiten en zagen er niet uit. Het vriest hier in deze tijd zo´n 10 graden ´s nachts en Fedora en Martin moesten midden in de nacht naar de wc (niet blij). Ik voelde me aan het einde van de dag wat beroerd, maar heb gek genoeg goed geslapen op de zeer slechte bedden. Echt afzien werd de laatste dag....opstaan om 5.00, we zouden vertrekken om 5.30. Echt berekoud, niet normaal. Wel een supersterrenhemel. De laatste dag bracht ons naar de geisers van Sol de Manana. Fedora voelde zich beroerd en bleef lekker in de auto (deze dag reden we over de hoogste passen, tot aan 5000 meter), terwijl ik me samen met Martin (de Zwitserse jongen) tussen de rokende gaten in de grond begaf. En Japannner is twintig jaar geleden waarschijnlijk in zo´n gat gevallen, ze vonden alleen zijn fiets terug. Ook was er een door mensen gemaakte geiser. Een gat in de grond waar onder hoge druk stoom uit komt. Volgende stop was het natuurlijke thermale bad. Water van 30 graden. Wij besloten alleen even pootje te baden. Vervolgens was het op naar het meest afgelegen stuk van de safari. Het groene meer (Laguna Verde), dit zeer afgelegen meer ligt in een gebied vol met vulkanen. Daarna was het op naar de grens met Chile om het zwitserse stel af te zetten. Daarna gingen wij vrijwel in directe lijn terug naar ons startpunt in Uyuni (wel via een andere route, dus weer andere landschappen). Totaal vermoeid realiseerden we ons toch wel dat we hele bijzondere dingen hadden gezien. We hebben veel gefilmd en hebben veel foto´s, dus achteraf kunnen we het allemaal nog een keer meemaken zonder hoogteziekte of vermoeidheid. Goed.....op dit moment zitten we in het hartstikke leuke Copacabana aan het Titicaca meer in Bolivia (hoogstgelegen meer ter wereld). Dezelfde avond dat we terug kwamen van de safari hebben we om 20.00 de bus genomen naar La Paz. Na 11 uur over onverharde wegen , kwamen we aan in La Paz (de hoofdstad van Bolivia en tevens de hoogsgelegen hoofdstad ter wereld). We waren echt helemaal uitgeput en wilden uitrusten in La Paz. De stad sprak ons echter totaal niet aan, dus we besloten door te reizen naar Copacabana (dit was ook het oorspronkelijke plan, maar we waren zo uitgeput dat we er serieus over dachten om een nacht in La Paz te blijven). Een busrit van 4 uur (na eerst een korte taxirit door La Paz naar het andere busstation) bracht ons in Copacabana. Grappig was dat we in een bootje het Titicacameer over moesten steken (allemaal de bus uit, de bus op een soort transportsloep en wij op een klein bootje, vervolgens op de andere kust wachten op de bus en op naar Copacabana). Het is hier echt geweldig! Het titicaca meer is ongelooflijk mooi. De stad is gezellig met hartstikke leuke restaurants en ongelooflijk lage prijzen. We wilden wat luxer zitten, want we zaten echt aan het einde van onze kunnen (had ik dat al gezegd ;-)). In de stad, in het centrum vonden we een goed hotel, mooie kamer met een lekkere warme douche. We blijven hier minimaal twee nachten en willen morgen of overmorgen het Isla del Sol bezoeken. Een eiland midden in het meer waar de twee zonen van de Inca god geboren zouden zijn. vanuit hier (Copacabana) gaan we met een bus naar Cuzco, de hoofdstad van het Inca rijk. Daar gaan we dan onze reis afsluiten met een bezoek aan Machu Picchu.Er is nog zo en zoveel meer te vertellen. Al met al is het tot nu toe een geweldige ervaring. We hebben ontzettend veel mensen ontmoet en ongelooflijke dingen gezien. Ik realiseer me dat deze entry in de blog een beetje chaotisch is, maar we zijn echt ontzettend moe en ik kom tijd en woorden tekort om alles op te schrijven wat we meegemaakt hebben.Tot zover voor vandaag, we gaan zometeen lekker vis eten in de haven, die komt vers uit het meer en schijnt ontzettend lekker te zijn, daarna vroeg onder de wol. Morgen lekker ontbijten in het hotel en dan zien we wel wat de komende dagen verder brengen. We hebben waarschijnlijk voldoende tijd over om nog naar de Iguazu watervallen te gaan in Argentinie en misschien nog naar de provincie Cordoba. We willen kijken of we een vliegtuig kunnen pakken vanuit Cuzco, Peru naar Buenos Aires of Cordoba of Iguaza, of misschien met de bus naar Lima en van daaruit vliegen. Als we dezelfde route terug moeten, kost ons dat teveel tijd (we hebben er echt duizenden kilometers en tientallen uren in bus en trein opzitten). En we willen eigenlijk heel graag nog een keer naar de watervallen toe, dus we zien wel.