Zo, we zijn 2 dagen en 600 kilometer verder in de tweede provincie die we aandoen tijdens onze reis: San Juan. In Malargue hebben we eergisteren (donderdag 27 maart) onze twee excursie gedaan. Om 9.30 zouden we opgehaald worden uit het hostel (waar we trouwens helemaal alleen waren nu), het werd iets later en uiteindelijk stopte een blauwe 4x4 voor ons hostel rond 10.00. Dit keer was onze chauffeur Santiago (bij de eerste excursie was Miguel onze chauffeur en gids, een aardige vent). Er was geen benzine te krijgen in Malargue, dus we hoopten maar dat we genoeg hadden om heen en terug te komen naar de Valle Hermoso, midden in de Andes. Santiago was nogal praatgraag, dus we hadden genoeg om naar te luisteren de hele excursie. De rest van het gezelschap bestond uit het stel dat we een dag eerder al ontmoet hadden (meisje dat met Fedora Engels gestudeerd heeft en haar man) en 2 dames uit Buenos Aires. Weer was ik de enige uit Hengelo. Na eerst gestopt te zijn bij een monument ter nagedachtenis aan de militairen die afgeslacht waren door indianen (net goed, want de indianen zijn de oorspronkelijke bewoners hier, het monument slaat dus eigenlijk nergens op) en een monument op de plek waar San Martin langs is gekomen met zijn tocht om Zuid Amerika te bevrijden, kwamen we aan bij de eerste echt interessante stop: Valle de los Molles, een schitterend uitzicht over een ravijn met een rivier in de diepte. Volgende stop waren de Pozos de las Animas (diepten der geesten is een slechte vertaling). Laat zich het beste omschrijven als twee gaten in de aarde, 1 gat is langzaam ontstaan, 1 gat plotseling. De bodem is gevuld met water en dit geeft een bizar natuurlijk fenomeen. Het lijkt eigenlijk een beetje op een krater, heel apart om te zien. Onderweg werd er nog even gestopt bij een hotel met bronnen. De oudere gasten verwelkomden ons nogal lacherig, wat moesten al die jonge gasten nou. Het was een beetje een vervallen oord, maar goed, het staat er dan ook al sinds de jaren 40. Ze waren wel zo vriendelijk om ons de bronbaden even te laten zien. Met de geur van zwavel in de neus, toch maar even met de vinger in het water, lekker warm (40 graden)). De tour vervolgde naar Las Lenas, een zeer bekend wintersportoord hier. Nu was het echter een dodenstad. Kamers in het duurste hotel kosten er 6000 dollar per week! Gelukkig was de supermarkt wel open, dus daar even een zakkie chips gescoord. Hup weer in de 4x4 om door het schitterende landschap van de Andes verder te rijden naar het eindpunt van de excursie: El Valle Hermoso (de mooie vallei). Onderweg heel weinig verkeer, hobbelige wegen en af en toe een stel echte gauchos met honderden geiten, wilde paarden, schapen en koeien, geweldig om allemaal te zien. Uiteindelijk op 3000 meter hoogte het echt fantastiche uitzicht over deze schitterende vallei. We waren gelukkig de enige groep en de stilte is er indrukwekkend. Werkelijke een van de mooiste plekken die ik op aarde gezien heb. We besloten een korte hike te maken naar een nog hoger gelegen punt, voor een nog beter uitzicht. De chauffeur wilde naar een restaurant om wat te eten, maar iedereen had sandwiches meegenomen en we vonden dit zo´n mooie plek, dat we al snel twee grote rotsen hadden omgetoverd tot een gezellig openlucht restaurant. Wel jammer dat mijn Spaans nog niet echt top is, gelukkig kreeg ik toch wel wat mee van het indrukkwekkend verhaal van het vliegtuig dat hier in 1972 ´dichtbij´ in de Andes neergestort is met daarin een rugbyteam uit Uruguay, veel kwamen er er niet levend vanaf, enkelen hielden zich 72 dagen in leven door het eten van.......hun teamgenoten. Uiteindelijk besloten 3 personen erop uit te gaan, na 10 dagen kwamen ze iemand tegen, dit bleek uiteindelijk hun redding te zijn. Van de 45 personen op het vlieguig, hebben uiteindelijk 16 personen deze hel overleefd. Ken je dit verhaal niet, huur dan eens de film ´Alive´ (of lees 1 van de vele boeken). Onze gids is met twee overlevenden teruggegaan naar de plek waar het vliegtuig nog steeds ligt (een ´trekking´ van 3 dagen), dus hij had er veel verhalen over te vertellen. Het was ondertussen weer tijd om terug te gaan naar Malargue. Onderweg was er nog 1 stop, La Laguna de Nina Incantada (Het meer van het betoverde meisje), omgeven door rotsen ligt dit meer in een groene vallei. Het water is groen-blauw. Uiteindelijk waren we rond 17.30 weer terug in Malargue. We besloten met het ontmoette stel uit eten te gaan en het leek ons een goed idee om de geiten die we onderweg tegengekomen waren eens aan een smaakproef te onderwerpen. Chivito (geit) is iets dat je in deze regio geprobeerd moet hebben. Een en ander smaakte wel goed. De hele geit wordt in stukken op de parrilla gegooid en zodoende kun je alle onderdelen proberen (klinkt een beetje cru). Na de tijd nog even een lekker cocktail gedronken in onze favoriete bar/restaurant. Vrijdag was het dan tijd om te vertrekken.Inmiddels hadden zich twee nieuwe gasten gemeld in het hostel. Een meisje uit Mendoza dat de avond ervoor gezongen had in een bar in Malargue en.....jawel....een schipper uit Amersfoort, een grote kerel die de hele wereld al afgevaren had en nu op avontuur door Zuid-Amerika. We hebben hem maar afgeraden om naar de grotten te gaan, ik denk dat ie daar vast was komen te zitten. We hadden een taxi geregeld naar het busstation, maar de bus stopte ook vlakbij het hostel. Dus weer 9 pesos uitgespaard door de taxi te cancellen. Hop in de bus naar Mendoza om 13.00 (5 uur reizen), even een bakkie doen (cappuccino met 2 empanadas) op het busstation van Mendoza om vervolgens om 20.00 de bus te nemen naar San Juan (2 en een half uur), de hele rit was er regen. We kregen zelfs nog een diner voorgeschoteld. Vervolgens met de taxi naar het huis van de ouders van een oud-collega van Fedora. Daar werden we erg hartelijk ontvangen, ze hadden zelfs folders geregeld en allemaal mooie verhalen over de omgeving. Toch maar snel een douche genomen en naar bed. En zo zijn we uiteindelijk aanbeland bij vandaag, zaterdag 29 maart. Een bewolkte, maar droge dag in San Juan. Vreemde stad, beetje Buenos Aires, maar dan natuurlijk een stuk kleiner, er is hier een aardbeving geweest in 1944 (er zit hier een breuklijn) en dus staan er veel ´foute´ gebouwen, een vrij moderne kerk etc. Niet echt ons ding, maar goed. De regio San Juan is bekend om het nationale park Valle de la Luna (de vallei van de maan), waar veel dinosaurierfossielen zijn gevonden (en nog steeds worden gevonden). Vlakbij ons thuis hier, zit het natuur historisch museum (dino-museum) en daar zijn we dus even geweest. Het is gevestigd in het oude treinstation. Helaas was er maar 1 complete dino te zien, de rest gaat op wereldtour en werd klaargemaakt voor transport). Desalniettemin was het indrukwekkend en hadden ze wel een aantal echte fossiele dino opgravingen om te laten zien. De gids kon ook een beetje engels, dus het was een kort, maar leuke tour. Daarna een bezoek gebracht aan het geboortehuis van Sarmiento (wie kent hem niet?), een oud-president die veel goeds heeft gedaan voor het land (gratis scholen voor iedereen bijvoorbeeld). Nu zitten we dus weer eens in een internetcafe. Zometeen gaan we de toren van de stad beklimmen naast de kerk. En als alles goed gaat, zitten we morgen in de bus naar Valle Fertil om van daaruit de twee nationale parken Valle de La Luna en Talampaya te bezoeken, we verblijven daar in het stadje San Agustin de Valle Fertil, dat schijnt een soort Western-stadje te zijn.
Foto´s: Pozos de Las Animas, Ski-oord Las Lenas, Valle Hermoso, Een dino in San Juan, Het huis van Sarmiento in San Juan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten